Acılara Tutunmak

...

Her zamanki gibiyim. Tıpkı bıraktıģın günkü gibi hep bir yanım eksik. Ardından gölgenle yaşamak zorunda kaldım. Ellerimden kayıp giden bilinmezim... Yazmaktan, kalemimden, şiirlerimden uzaklaşırsam sendende uzaklaşırım sanmıştım. Kendimi kandırmışım. İnsan kendinden kaçabilirmi?
Şimdilerde içimde koca bir 'SEN' var. Çok denedim ama saklanamadım.'Sen' den yer kalmadı ki...
Sana gülüp geçmeyi o kadar çok isterdim ki, senden geçebilmeyi, aşka savaş açabilmeyi. İstemekle olmuyormuş bunu biz olmadığımızdan bu yana bir kez daha anladım.
İçimde salınarak dolaşıyor 'Sen' rüzgarları. Sahip çıkamadım umutlarıma, hepsi birer birer can veriyor. Hâlbuki onların güçlü olması, safalete göģüs germeleri gerekirdi. Hoş, onlarında savaşacak dermanı kalmadı ki. Hepsi sana emanet.
Ben beceremedim, sen iyi bak umutlara...