Acılara Tutunmak

....

Aylardır ilk kez alıyorum kalemi elime. Şimdi nasıl mı hissediyorum? Bilmiyorum.. İçimde bir sensizlik var. Bir sıkıntı gibi olmasa da bir boşluk sanki...
Bu boşluğu göz yaşlarımla doldurmaya çalışıyorum. Uzun süredir böyle hissiz hissetmemistim. Böyle ıssız, böyle kimsesiz ve bu kadar sensiz kalmamıştım. Hiç bu kadar üşümemişti ellerim. Hiç bir ayaz bu kadar titretmemişti içimi...
Bak bana; yine tarifsiz duygular yaşıyorum. Atamıyorum içimdeki seni. Kaplamışsın, tüm benliğinle oturmuşsun kalbimin ortasına; Ben sen olmuşum sen ise benim olmayan herşey..
Evet, herşeydesin. Her yüzde aradığım buna rağmen kimselerde bulamadığım.. Bak yine senden bahsetmeye başladım. Dönüp dolaşıp seni yazıyor kalemim...
Çünkü bir sen kalmışsın benden geriye. Senden başka kelime yok sanki hayatımda. Sende yoksun aslında. Sadece adın kalmış. Onuda sık sık kullanıp tüketmiyorum. Bana kalan son hatıra.. Sakladım en derine; onu da alıp götürme diye...