DIOFREY POV
Im Diofrey sulit tan....
"Diof...tara na" yakag sa akin ni christian..
"Ah saglit lang..."
"Sige..diof una na ako..." paalam niya..
" o sige ingat.." sabi ko at umalis n siya...
Hindi pa ako puwede umuwi...
Kasi ngayon ang kamatayan ni mama...
Gusto ko muna makapag isa...
Close kami ni mama..si mama.ay maganda masayahin madaldal..sweet...
Pero nang matuklasan nmin na may lung cancer siya..nag bago siya naging malungkutin...tahimik.
At lagi wala imik...
Naiiyak n lang ako at nalukungkot tuwing nakikita ko si mama sa ganoong kalagayan...
At ngayon ang ika lima taon nang pag kamatay ni mama...
Nalala ko pa nang araw na namatay si mama...
Hindi namatay si mama dahil sa sakit niya....
Dahil pinatay siya ni papa....
Nang lumalala ang sakit ni mama.naging mas malaki ang gastusin....kaya nag simula n kami mag karoon nang utang ..
Kaya isang gabi ..hiniling ni mama ang isang bagay na ikinagulat nmim ni papa....
Hiniling niya na patayin siya ni papa..
Noong una ayaw ni papa..pero wala siya n gawa..napapayag siya ni mama..
At sa harapan ko mismo...
Ay pinagsasaksak..ni papa..si mama....
Umiyak nang umiyak si papa..sa harapan ni mama....
At sa araw nang libing ni mama ay may nakita ako sulat...
Anak..
Siguro pag nabasa mo ang sulat nato..ay wala n ako...ang gusto ko lang sabihin sayo na mahal n mahal kita... simula nang dumating ka sa buhay ko..ay nag bago ang buhay ko nag karoon nang kulay at buhay....
Naging masaya ako sa tuwing nakikita kita....
Pero may inamin sa akin ang papa mo....
Hindi ka lang nag iisa noong ipinanganak ka.....
May kakambal ka... isa siya babae...
Pero hindi lang pala un...ang nalaman ko...
Anak..wag kamabibigla...
Hindi kita anak....
Hindi ka galing sa akin....
Anak ka nang isang dalaga babae..
Na hindi tanggap nang magulang nya na nag bunti siya sa edad na 16 ...
At sa pag kakaalam ko..hindi niya rin alam na may anak pa siya lalaki.. dahil itinago un nang magulang niya...
Anak......baog ako...
Hindi magka anak.....
Kaya pumayag ako..nang may inalok sa akin ang kaibigan ko babae.na mag apon daw ako....
At ang batang inampon ko...
Ay ikaw...
Wag ka magagalit sa akin.. dahil ginawa ko lahat nang makakaya ko..kami nang papa mo.. na maibigay nmin lahat nang kailangan mo...At pag mamahal..
Anak.... d man kita tunay na anak..
Lagi mo tatandaan...na mahal n mahal kita...
Mahal n .mahal kanamin nang papa mo .....
At pag katapos ko mabasa un...
Tinanong ko si papa..
Pero lagi siya tulala..at wala kibo...
Isang araw..galing ko sa school..
Nakita ko si papa na nakabigti...
At pag katapos ko mailibing si papa..
Sinimulan ko....buhayin ang sarili ko..sa lahat nang makakaya ko...
At sa awa nang diyos...buhay pa ako..hanggang ngayon....
Pero hindi mAwala sa isip ko..ang sinabi ni mama...
Kapatid....babae. kapatid ko
Ang kakambal ko...
Gusto ko siya mahanap... at nalaman ko na doon sa school n un siya nag aaral...kaya doon ako pumasok....
Gusto ko siya makita......
Gusto ko makita ni mama..na nakilala ko ang tunay ko pamilya...
"Ma,pa kung nasaan man kayo...sana masaya kayo..sa gagawin ko..." sambit ko habang naka tingala..sa langit...
Hinihiling na isa sa mga bituin n yan..si mama..at papa..
