İnsanlar çabuk kırılırlar.Kırıldıkça kırarlar.Ne kadar zamanımız kaldı kırdıklarımızı birleştirmek için.Bir yıl,bir hafta,bir gün.Belki de son bir saat.Öyle bir yaşıyoruz ki sanki ölümsüzüz.Kır,dök,vur,kır.Sonra da yalnızlığına şiirler,şarkılar yaz.Yalnızlık son Zamanların en popüler başlığı.Bu kadar insan varken yalnız hissetmek niye?anlayan kimse yokmuş.Saçma.Anlat o zaman kendini.Kırmadan,incitmeden anlat kendini.Son zamanlarda herkes yazar herkes şair.Niye çünkü hepimiz yalnızız çünkü bizi bir tek yazmak rahatlatıyor.İyi gelen tek şey yazmak.Çok özlüyorum insanları.Bazen insansızlıktan boğulacak gibi oluyorum.
Yalnızlık çok zor ama insansızlık daha zor.Bu kadar muhtaçken birbirimize kıra kıra,acıta acıta,söve söve yaşamak çok saçma.
Belki bugün son günümüz.Belki birazdan bitecek bu yolculuk.Hiç bir şeyin garantisi yokken bu kadar kırgınlık niye.
Herkes birbirine kendini anlatsın.En sevdiklerinizi mesela.Ya da sevmediklerinizi...ama kırmadan,acıtmadan...
Hayat acı çok acı,insansızlık daha acı...
Bol şiirli geceler.... <3
