Ήταν παρασκευή και θα γιόρταζαν μαζί με την κοπελα μ τα 25 της γενέθλια μόνες ρομαντικα σε ένα παρκάκι. Ετοιμαζα αυτή την εκπληξη μήνες και δεν θα αφηνα να μου το χαλάσει τίποτα. Εγώ είχα αγώνα το απόγευμα και τις είπα να έρθει γιατι ήταν ο τελικός. Δέχτηκε και ήρθε στο γήπεδο μαζί μου πριν καν την προθερμανση. Έκατσε στα αποδυτήρια μαζί μου και μου έδωσε μια αγκαλια,με φίλησε και μου είπε ευχαριστώ για την υπεροχή ζωή που της εδώσα. Την κοίταξα γλυκά και της εδώσα και γω ένα φιλί. Αυτό με κάποιο τρόπο είναι το "καλή επιτυχία" της.Εκείνη τη στιγμή μπήκε ή Αθήνα μαζί με την Χριστίνα.....
-Οοοοοοο
-Σκασε ηλίθια,της είπα καθώς έδινα το τελευταίο φιλί πριν φύγει στη Μυρτώ.
-Τι να σκασω ρε; Μ είπε με ένα βλέμμα χαζόχαρούμενο κλοουν.
Τι γλυκά που ειστε!,εξεφώνησε ή Αθήνα καθώς με αγκάλιαζε.
-Έχει σήμερα γενέθλια και δεν θέλω να χαλάσει τίποτα τη μέρα,είπα και πριν καν προλαβω να τελειώσω είπε ή Χριστίνα με νευρα.
-Γι αυτό ας τους πάρουμε τα σωβρακα.
Μόλις τελειώσαμε την προθέρμανση και μας μάζεψε ο coach. Ή Μυρτώ μ καθόταν στις κερκίδες και με κοίταζε με ένα χαμιλεγο αγάπης. Το γήπεδο άρχιζε σιγα-σιγα να γεμίζει,οι δύο ομάδες έτοιμες να ξεκινήσουν.Ήμουν βασική γτ ή Τζο είχε χτυπήσει.Ακούμε το σφύριγμα και το μπαμ από το σερβίς. Το παιχνίδι ξεκίνησε. Όλα πήγαιναν μια χαρά. Ο αγώνας ήταν δύσκολος με πολλές τρελές φάσεις. Κάποια στιγμή στο δεύτερο σετ βλέπω μια κοπέλα γνωστης φυσιογνωμίας να πηγαίνει και να κάθεται δύο θέσεις πιο πάνω από την Μυρτώ. Ορκίστηκαν από μέσα μου ότι αυτην την κοπέλα κάπου την έχω ξαναδεί. Το παιχνιδι ανατράπηκε και τα σετ πήγαν 2-2. Το τελευταίο και το πιο κρισημο σετ ήταν αυτό. Παίζαμε προσπαθώντας να σπασουμε την άμυνα των αντιπάλων αλλά έβλεπα την κοπέλα να με κοιταει όλο και πιο επίμονα. Το σετ έφτασε 10-13 υπέρ μας. Σερβίρει ή Χριστίνα.
-Δείξε μ τώρα ποσά σωβρακα μπορείς να παρεις, της ειπα κάνοντας την να γελασει.
Κάνει σερβίς,παραλίγο άσσο,αλλα βγάζουν άμυνα. Ή μπάλα περνάει στο γήπεδο μας. Ή Βαρβάρα φωνάζει 3. Συνηδητοποιησα ότι εγώ ειμαι στο 3....
Παιρνω φορά,κοιταω τον κενό χώρο στο άλλο γηπεδο και βαραω την μπάλα. Καταλήγει στο άλλο γηπεδο.. Ακούω χειροκροτήματα και τον coach να μ φωνάζει λέγοντας μ "ναιιιι ρε"!!. Γυρναω στη Μυρτώ και της σχημάτιζε μια καρδιά με τα χέρια μ λέγοντας της ότι της το αφιερωνω. Το σκορ 10-14. Ή αγωνία στο φουλ. Ήρθε ή σειρά μ για σερβίς. Κοιταω την Μυρτώ και μ δίνει ένα πεταχτο φιλι. Ρίχνω μια μάτια και στην κοπελιά και με Κοίταζε λες και ήθελε να μ πει κατι. Ακούω το σφύριγμα. Περνώ μια βαθιά ανάσα και χτυπάω. Όλα σταματάνε.....ή μπάλα σιγά σιγά πήγαινε έξω. Κάνει ένα αποτόμο φαλτσο και μπαίνει μέσα. Τέλος! Αρχίζω να ουρλιαζω....κατέβηκε ή Μυρτώ και άρχισε να με φιλάει. Κοίταζα την κοπελια και μ έκανε ένα νόημα. Δεν κατάλαβα ακριβώς. Κοίταξα στην πόρτα και μπήκε ένα αγόρι. Ξανθό με πρασινογαλανα μάτια και με τη φρατζα να αεριζει.
-Δεν το πιστευω. Ο Πασχάλης ,είπα. Πάντα θα γνώριζα αυτό το Τσουλούφι. Πλησίαζε την κοπέλα και την φίλησε. Αμέσως κατάλαβα ποια ήταν.......
-flashback-
Ίδιο θρανίο, ποιονολογια, μπουρσινου,κλάμα από γέλια!
-end flashback-
Ή Λαμπρινή! Η παλιά μ.κολλητή! Με τον Πασχάλη για αγόρι. Είχα μείνει. Ή Μυρτώ προσπαθούσε να καταλάβει τι είχα. Της είπα τπτ. Και ετρεξα γρήγορα στα αποδυτήρια. Προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε; Πως βρεθηκε εδώ;
Ντύθηκα γρηγορα και είπα στην μυρτω να φυγουμε. Πριν καν προλαβω να φύγω η Λαμπρινή βρέθηκε μπροστά μου. Με αμηχανία την αγκάλιασα και με τη φιλησα. Ή Μυρτώ περίμενε στο αυτοκίνητο. Χωρίς καν να μ.μιλήσει με βουτηξε και με πήγε στις τουαλέτες. Μ έκλεισε τα μάτια και με φίλησε. Όλο το σώμα μ είχε παρατήσει. Την σπρωχνω και καθώς πάω να φύγω πεφτω πάνω στον Πασχάλη. Ουφφφ πάλι καλά που δεν μας πετυχε. Τον αγκάλιασαν και έφυγα γρήγορα λέγοντας του ότι βιαζομαι. Μόλις μπαίνω στο αμάξι τρομαγμένη άρχισα να φιλαω τη Μυρτώ και να της λέω ποσό πόλυ την αγαπωω!
Από την πολύ τρεμουρα ούτε να οδήγησω δεν μπορούσα. Οδήγησε η Μυρτώ πήγαμε σπίτι και έκανα ένα ντουζ για να βγούμε έξω. Την πήγα στο παρκάκι κάτω από τα άστρα και ειμασταν αγκαλιά ξαπλωμενες. Εκείνη τη στιγμή ακούω ένα μπιμπ.
-ωχ...μύνημα. Ποιος να ναι; Ανοίγω να δω και βλέπω μνμ από τη Λαμπρινή. "Σαρεσε;" την αγνοησα τελείως ανησυχώντας κιόλας και είπα στη Μύρτω να φύγουμε. Μόλις πήγαμε σπίτι άρχισα να την φιλαω. Βαλαμε λίγο να χορεψουμε. Άρχισε να μ φιλάει το λαιμό. Είχα αντριχιασει. Πήγαμε στην κρεβατοκάμαρα. Με χαιδευε καθώς ένιωθα τα φιλία της στην κοιλιά μ. Πεσαμε στο κρεβάτι........
Το άλλο πρωί μετά αυτή την απίστευτη βραδια σηκώθηκαν νωρίς νωρίς χαζεύοντας για λίγο το μωρό μ....άρχισα να σκέφτομαι. Γτ το έκανε αυτό; Ή μάλλον πως στα καλά του καθούμενου εμφανίστηκε εκεί.; Ετοιμασα πρωινό στη μυρτουλα. Το αγαπημένο της. Κέικ βανίλια με πορτοκαλαδα στημεννη! Και ένα τριαντάφυλλο από εμένα. Πήγα σιγά σιγά.και άφησα τον δίσκο στο κομοδηνο. Πήγα από πάνω της και με γλυκά ρουφήχτρα φιλία άρχισα να την ξυπναω. Άνοιξε τα πράσινα της μάτια και με ένα υπουλο χαμογελο.με έριξε στο κρεβάτι.
-Ήσουν τέλεια εχθες το βράδυ,μ είπε κοιτάζοντας με γλυκά.
-το αξιζες,της είπα και τη φιλησα.
Της εδώσα το πρωινό καθώς εγω σερφαρα στο φβ. Ξαφνικά βλεπω άλλο ένα μνμ από τη Λαμπρινή. "Θα σε περιμένω σήμερα στις 3 έξω στο παρκακι...." έλεγε. Αμέσως γυρναω στη Μυρτώ.
-μωρό μ πάμε μια βόλτα στο παρκακι. Μια συμμαθήτρια μ έχει πάει και έχω να την δω χρόνια, της είπα καθώς δεν ήθελα να μπλεξω σε περιπέτειες.
Ή ώρα ήταν 2:55. Μπήκαμε στο αμαξι με είδε που ήμουν ανυσηχει και μ έπιασε το μπουτι. Με.κοιταγες και μόνο που κοιταγα τα μάτια της χαλαρωνα. Φτάσαμε. Το μόνο που παρακαλούσα ήταν να είναι με τον Πασχάλη. Την πηρα αγκαλιά και πήγαμε μέσα στο πάρκο. Καθόταν μόνη της σε ένα παγκάκι.
-όχι ρε γαμωτο.,είπα καθώς την είδα μόνη της. Πριν καν πλησιάσουμε είδαμε το Πασχάλη να ερχεται με δύο παγωτα και να κάθεται μαζί της."φιοου" εβγαλα έναν αναστεναγμό!
-γειιααα σας.! , είπα σφίγγοντας το χέρι της Μυρτώς. Αγκάλιασαν τον Πασχάλη και του χαιδεψα την φρατζουλα όπως κάναμε παλιά. Γύρισαν εριξα μια μάτια στην Λαμπρινή καθώς με κοιταγε με ένα περίεργο βλέμμα. Σηκώθηκε και με αγκάλιασε. Αποτραβήχτηκα οσο μπορούσα.
-Λαμπρινή, Πασχάλη από εδώ ή κοπέλα μ ή Μυρτώ, είπα και της εδώσα ένα φίλη.
-Μωρό μ Ο Πασχάλης και ή Λαμπρινή παλιοι συμμαθητές και πλέον ζευγάρι,είπα και κοίταξα την Λαμπρινή σαν να της υπενθυμιζα κάτι.
-Λοιπόν παμε για καφέ;, είπε ο πασχαλης πέφτοντας τα παγωτα με μια κίνηση στον διπλανό κάδο.
-Ναι αμε γιατι όχι;, είπα και κοίταξα την Μυρτώ. Καθησαμε για καμία ώρα μαζί και μετά πήγαμε σπίτι. Δεν ένιωθα καλά. Ήθελα να πάω μια βόλτα. Να πάρω λίγο αέρα.
-Μωρό μου πάω μια βόλτα δεν είμαι πολύ καλα, της είπα και της εδώσα ένα φιλί.
-Να προσεχείς, μ είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Έξω ήταν νύχτα. Το καταλληλότερο μέρος που έπρεπε να πάω ήταν το παρκακι. Το φως των αστεριών σε χαλαρωναν τόσο που θα μπορούσες να κοιμηθεί. Εκατσα στο παγκάκι έβαλα τα ακουστικά και προσπαθούσα να χαλάρωσω. *μπιμπ*. Μύνημα. Κοιταω το κινητό. *γτ κάθεσαι μόνη σ;*. Ταράχτηκε....κοίταξα γύρω....μια σκιά στο απέναντι παγκάκι. Σηκώθηκε. Με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου.
-Λαμπρινή τι κανείς εδώ; Της είπα και την κοιταγα.
-Μήπως να ρωτησω και εγώ το ίδιο; Μ είπε και πλησίασε πιο κοντά μου.
Χωρίς καν να σκεφτώ τίποτα την βουτηξα και την φιλησα. Μου το ανταπέδωσε. Την εριξα στο γρασίδι έπεσα πάνω της και.....Ξαφνικά ο χρονος κόλλησε....την κοιταξα.
-Τι επαθες; Μ είπε λες και ήταν φυσιολογικο οτι κάναμε.
-Καταλάβες τι γίνεται; Της είπα κάπως νευριασμένη.
-Ναι..., λέει και με φιλάει.
Σηκωνωμαι και φεύγω. Ας ελπίζουμε να μη μάθει τπτ η Μυρτώ για αυτό. Μόλις πήγα σπίτι είδα την Μυρτουλα να έχει αποκοιμηθεί στον καναπε. Την πήρα αγκαλιά και την πήγα στο κρεβάτι. Αμέσως πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου για να μ δώσει τις σοφές στης συμβουλές.
-Έλα Μαρία.....της είπα τραυλιζοντας.
-Νεφεληηηη, άρχιζε να φωνάζει καθώς άκουγαν μουσική από μέσα.
-Παλι σε κλαμπ είσαι; Της είπα.
-Αμάν ρε μια ζωή την εχουμε......τι έγινε;
-Μάρια θυμάσαι τη Λαμπρινή τη συμμαθητρια μας; Είπα και είχα ένα κόμπο στο στομάχι.
-Ναι ρε ξεχνιέται.
-Ε λοιπόν Άκου........άρχισα να της λέω την ιστορία όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να κατάληξω στο θέμα μου.
-Εεε όχι. Δεν σε πιστεύω. Μ είπε λαχανιασμενη από τον χορό.
-Τι να κάνω ρε; της είπα!
-Ότι αγαπάς να κανείς.....μ είπε .
-Ευχαριστώ μας υποχρεωσες.
-Καλά καλά κλείνω γτ με κοιταει ένας κούκλος......
-Καλά εσύ δεν τα έχεις με τον Πανό, της είπα και περίμενα τη θα μου πει.
-Ααααλλλο αυτό.....είπε και μ το κλείσε.
-Κλασσική Μαρία...ειπα και γελαγα. Χωρίς να βρω λύση πήγα στην κρεβατοκάμαρα και έπεσα στα παπλώματα. Άρχισα να σκέφτομαι. Ποιον αγαπάω; Εκείνη τη στιγμή ή Μυρτώ γύρισε και χώθηκε στην αγκαλιά μου. Εριξα ένα χαμογελο και έπεσα για ύπνο.
Το πρωί ενιωσα κάτι στο λαιμο μου. Δεν γινόταν να ξυπνησω καλύτερα. Ή Μυρτώ είχε έρθει από πάνω μ και με φίλαγε. Χαμογελασα και κοιταγα αυτά τα μάτια τα μεγάλα πράσινα μάτια που τα βλέπω και ξεχναω τα πάντα. Κάνω ένα απότομο και την ρίχνω στο κρεβάτι
-στο χρωσταγα, της είπα και χαμογελασα
-τώρα θα δεις, είπε και άρχισε να με γαργαλαει......τι ωραία πρωινα. Πήρα τηλ τη Μαρία και τη Ρώτησα να βγούμε έξω και δέχτηκε. Κατά τις 5 ήταν απέξω. Φύγαμε και πήγαμε στην καφετέρια κοντά στο πάρκο....μιλαγαμε με τη Μαρία όταν ξαφνικα είδα την Λαμπρινή να κάνει τζοκιν στο παρκο. Τη σκουνταω μαι της την δειχνω.
-Πάμε να φύγουμε τωρα, είπα τραβώντας την.
-τώρα είναι που θα κατσουμε, και με κοιταγε σαν ήξερε τι έκανε.
-σε μισώ , της είπα και καθισα.
Την είδα να πλησιάζει μπήκε μέσα και ήρθε στο τραπέζι μας. Αγκαλιες, φιλια με τη Μάρω.
-Πάω λίγο στο μπάνιο ,ειπε η μαρια και μ έκλεισε το μάτι.
Εγώ σήκωσα διακριτικά το μεσαίο μου δάχτυλο καθώς έφευγε. Ή Λαμπρινή ήρθε έκατσε δίπλα μ και πλησίασε τα χείλη της σε εμένα. Πριν καν προλαβω να αποτραβήχτω μπήκε μέσα η Μυρτω και μας πέτυχε σε αυτή την φάση.
-Δεν είναι αυτό που νομίζεις, της είπα και ετρεμα ολόκληρη.
Ένα δάκρυ έτρεξε από τα γλυκά ματάκια της και έφυγε.....ετρεξα από πίσω καθώς ή Μαρία προσπαθούσα να καταλάβει τι έγινε ενώ ή Λαμπρινή έτρεξε προς την τουαλέτα.
Πηρε το αμάξι και έφυγε. Δεν την προλαβα. Μπαίνω μέσα στο μαγαζί ψάχνοντας την Λαμπρινή με νεύρα. Είχε φύγει. Άρχισα να ξεσπαω στην Μαρία και αυτή με πήρε αγκαλια για να με ηρεμήσει.Άρχισα να κλαίω.
-Μόνο τα μάτια της με ηρεμούν και τώρα τα είδα κλαμμενα,της είπα ......
-Πήγαινε να την προλαβεις, μ είπε και ετρεξα αμέσως. Πήρα ένα ταξί και πήγα σπίτι. Είχε προλάβει και είχε μαζέψει όλα της τα πράγματα. Αυτό ήταν, ήμουν μόνη μου. Με άφησε. Είδα ένα χαρτάκι πάνω στο κρεβάτι. *Γιατί με πληγωσες;*....
-Συγγνώμη, είπα κλαιγοντας και έπεσα στο κρεβάτι. Με πήρε ο ύπνος.......
Ξύπνησαν από το κουδούνι. Κοιταω το ρολόι και έλεγε 20:53...πήγα να ανοιξω σέρνοντας τα πόδια μου. Ήταν ή Μαρία μπήκε φουριοζα μέσα.
-Κάτσε κάτω και πιες αυτό, μ είπε δίνοντας μ ένα χάπι.
-Τι έγινε;...της είπα και ήπια το χάπι.
-Χαλάρωσε,και άκουσε με.....
-Τι έγινε Μαρία;...
-Ή Μυρτώ....
-Ή Μυρτώ τι; Μαρία τι έγινε...
-Τράκαρε με το αμάξι. Είναι στο νοσοκομείο......
Εκτεινασωμαι από την καρέκλα ντυνομαι γρήγορα και παιρνω τη Μαρία και φευγουμε για το νοσοκομείο. Σε όλο τον δρόμο εκλαιγα και σκεφτόμουν. Γιατί μ το έκανε αυτό; Εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά στη ζωή μου και μου την καταστρέφει σιγα-σιγα......
Περάσαμε από το σημείο του ατυχήματος είδαμε το αμάξι....που πλέον αμάξι δεν το ελεγες. Πατησα γκάζι και φύγαμε. Φτασαμε... Ήμασταν απεξω. Τα πόδια μου είχαν παραλεισει...μπήκα μέσα.Δωματιο 564,3ος όροφος. Ειμασταν στο ασανσερ. Ή Μαρία μου κρατούσε το χέρι. Ανοίγει ή πόρτα. Έξω από το δωματιο καθόταν εκείνη. Τα νεύρα μου έφτασαν στο όριο τους. Πως τολμαει; Τρέχω την βουταω από την μπλούζα και βγαίνουμε έξω.
-Γιατί το έκανες αυτό; Τι σου φταιω; Της είπα με νεύρα.
-Δεν ήθελα να το φτάσω εκεί αλλα ξέρω ότι δεν μπορείς μακριά μου, λέει και με κοιταγε με ένα βλέμμα παιχνιδιάρικο.
Την χαστουκιζω και της φωνάζω να σηκωθεί και να φύγει. Δεν ξέρω τι έκανε. Δεν κοιταξα πίσω μου. Ή Μαρία βγήκε έξω με κοίταξε και έτρεξε προς αυτή. Εγώ ανέβηκα πάνω. Κανένα ίχνος της Μαρίας. Ο γιατρός με έβαλε μέσα στο δωμάτιο. Το πρόσωπο της ήταν γεμάτο αίματα. Τα σωληνάκια γύρω της. Δεν μπορούσα. Πήγα και της επιασα το χέρι.Μετά από καμία ώρα. Άνοιξε τα ματάκια της. Είχα κολλήσει....Με κοίταξε.
-Για....Γιατί το έκανες αυτο,είπε δακρυζοντας.
-Δεν ήταν αυτό που νομίζεις...έχει φάει κόλλημα. Ποτέ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο. Εγώ ειμαι δίπλα σου....και σαγαπαω! Είπα και μου έτρεξε ένα δάκρυ πάνω στο χέρι της Μυρτώς.Χαμογέλασε και κοιμήθηκε.
Μετά από μια εβδομάδα επιτέλους πήγαμε σπίτι. Την βοήθησα να ξεπακεταρει.Με έριξε στο κρεβάτι.
-Μην μου ξανακάνει ποτέ αυτό...μ είπε και με φίλησε.
-Δεν θα ξαναπάρεις το αυτοκίνητο, της είπα και γέλασε.
-Μην γελάς.παραλίγο να χάσω.
-Ενταξει.....είπε και μου έδειξε ποσό καλη είναι στο κρεβάτι.!!!
Ήταν Πρωτοχρονιά εγώ και ή Μυρτώ πιο ερωτευμενες από ποτε. Όλα στολισμένα. Το σπίτι Χριστουγεννιάτικο χωριό. Το τραπέζι στολισμένο. Τα φαγητά.μύριζαν από μέτρα. Εγώ και αυτή..Αγκαλιά κάτω από το δέντρο. Φιλιομαστε, Χαμογέλασε. Χτυπάει το κουδουνι.
-Ήρθαν..Πάμε να ανοίξουμε, είπα και την πήρα από το χέρι.
Ανοίγω την πόρτα. Όλοι ήταν απέξω. Η Μάρια με τον Πανό. Ο Θωμάς,Γιωργος, Ο Δημήτρης και ο Μάνος με τις κοπέλες τους. Ή Κατερίνα με τον αρραβωνιαστικό της και ή Ιωάννα με τον Σταυρό. Όλοι ειμασταν ξανά ενωμένοι. Μόνο ένας έλειπε. Καθησαμε να φάμε. Χτυπάει το κουδούνι. Ανοίγω την πόρτα. Αυτή ήταν. Ή Λαμπρινή με τον Πασχάλη. Την κοίταξα. Της χαμογελασα. Πήδηξε και με αγκάλιασε. Την εσφιγγα. Της ψυθιρισα στο αυτί. "Τώρα σαγαπαω" . Γέλασε. Καθησαμε στο τραπέζι αφού με σιγουριά ήμασταν όλοι.
-Θέλω να κάνω μια ανακοίνωση. Είπα και φάνηκε σε μερικούς πως ήμουν λίγο ταραγμένη.
-Τι είναι αγάπη μου; με ρώτησε ή Μυρτώ.
-Σήμερα κλείνουμε 3 χρόνια σχέσης με την κοπέλα μου και......,ειπα και την σήκωσαν από το τραπέζι την έφερα κοντά μου και της φορεσα το δαχτυλίδι.
Όλοι κάτω άρχισαν να χειροκροτούν. Κοίταξα την Λαμπρινή Χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι. Ή Μυρτώ άρχισε να φωνάζει και να με φιλάει.
-Λοιπόν; Της κάνω.
-Τι; Λέει ή Μυρτώ όλο χαρά.
-Δέχεσαι;;.
-Ναιιιιι!! Είπε με μια φωνή.
Κοίταζα την Λαμπρινή. Τότε κατάλαβε τι σήμαινε αυτό που της είπα. *Τώρα σαγαπαω*. Ή φιλία θέλει θυσίες, ή φιλια θέλει βλακείας αλλά ή φιλία θέλει αγάπη. Πραγματική αγάπη........
The End...!
