BIG SIX!

Jelsa?

POV Jack

Zuchtend opende ik mijn ogen. Ik sta op en loop naar het meertje toe daar zet ik me neer en ik gooi wat water in mijn gezicht om wakker te worden. Het was gisteren best wel laat geworden, maar het was wel gezellig. Lekker samen rond het vuur:  

*FlashBack*

Ik sla mijn arm om Elsa heen en trek haar dichter bij me. Vlinders schoten door mijn buik heen. Wanneer durf ik nou mijn gevoelens op te biechten aan haar? "Nee dat meen je niet?!" schreeuwde Merida uit. Opeens werd het vuur weer een stukje groter en toen weer kleiner, dat gebeurt wel vaker als Merida enthousiast word. "Het is echt gebeurd!" schreeuwt Rapunzel weer terug. Rapunzel zit te vertellen over alle dingen die ze met haar haar heeft meegemaakt. Zoals vast zitten bij andere mensen. Nu net zat ze te vertellen dat ze er mee heeft proberen te schommelen en er zo mee een toren is af gekomen. Rapunzel is een gekke meid. "Weet je wat Elsa en ik vroeger altijd deden?" zegt Anna. Nu is alle aandacht op haar gevestigd. "Dan gingen we naar de grote zaal toe en maakte zij een sneeuwpop en gingen we schaatsen en al die dingen, helaas herinner ik me daar niks van...". Rapunzel slaat een arm om haar heen. Ik begrijp dat Anna graag zulke dingen weer zich zou willen herinneren. Het is wel een deel van je jeugd... Ik wist ook zo'n lange tijd niks van mijn vroegere bestaan. Ik had toen het gevoel dat ik niet wist wie ik echt was en dat is echt een eenzaam gevoel. Opeens begint Elsa ook te huilen. "Sorry Anna, het is allemaal mijn schuld!" roept ze uit. Ik geef Elsa een knuffel. "Elsa daar kan je niks aan doen" zegt Anna geruststellend. Ondertussen huilt Elsa nog steeds in mijn armen. Ik heb echt met haar te doen. "Wel! Zonder mij had jouw daar niks overkomen en had je een geweldige jeugd gehad!" zegt Elsa ze pakt mijn shirt vast en huilt zich helemaal uit. "Nee Elsa zeg dat nou niet! Zonder jou had ik nooit Kristoff ontmoet en al die geweldige dingen gedaan. Zonder jou was ik niet zoals ik nu ben..." Ook bij Anna komen er nu tranen. Word het nu een huil festijn? "Het spijt me van je shirt Jack..." Elsa kijkt naar me op met haar grote blauwe ogen. "Geeft niet Elsa je kan altijd bij me te recht... Daar zijn we...." Ik maak mijn zin niet af. Elsa kijkt me afwachtend aan. Ik wil mezelf niet als vriend in haar gedachte gaan zetten! 

*Einde Flashback*

Ik wil meer zijn dan dat... Ik weet het 100% zeker! Ik wil samen met Elsa zijn! En ik zal er alles voor doen! Ik besef me gewoon dat ik niet zonder haar kan... Daar is ze me te belangrijk voor!

POV Elsa

Ik zie dat Jack al wakker is. Hij zit een beetje naar het water te staren. Wat zit hem dwars? "Jack?" Ik kijk hem vragend aan. Hij kijkt op en schrikt een beetje. Ben ik dan zo angstaanjagend? "Is er iets?" Nog steeds kijk hem vragend aan. Ik wil wel dat hij zich op zijn gemak voelt. Wacht waarom maak me zo veel zorgen om hem? Omdat we vrienden zijn! Vrienden.... "Elsa er is niks met me... Je hoeft je geen zorgen te maken ik was gewoon aan het denken..." hoor ik Jack zeggen. Ik kijk Jack aan hij kijkt weer naar het water. Zachtjes zet ik me naast hem en kijk ook naar het water. Dit is wel fijn even rust. Het gaat deze dagen best wel druk worden we moeten ontdekken waar Pitch Black is voor hij nog sterker wordt en we moeten hem natuurlijk gaan verslaan, ook moeten we nog door trainen. Dus een momentje rust is ook wel fijn. "Dit is fijn..." zucht ik zacht. "Wat is fijn?" Vragend kijkt Jack mij aan. "Rust..." ik kijk hem weer aan. Hij heeft echt... Prachtige blauwe ogen. Wacht... Hij was toch gewoon een vriend? Weet je  ik zit nu gewoon tegen mijn eigen gedachtes te praten. Ik ga de rest maar wakker maken. We moeten straks weg. Rustig sta ik op. Opeens word mijn hand gepakt en word ik terug getrokken. Ik schrik en val helemaal over Jack heen. "Ohh... Eeeuhmm.. Sorry.." zegt Jack. "Waarom pakte je mijn hand?" vragend kijk ik hem aan. Dan realiseer ik me dat ik nog op hem lig. Oepsie! Gauw ga ik weer recht zitten. "Sorry..." Blozend kijk ik hem aan. Mijn wangen zijn helemaal warm voel ik. Dan herpakt Jack zich weer. "Bloos je nou?"  Vragend kijkt hij me aan. Ik voel mijn wangen nog roder worden. Waarom moet hij dat nou vragen? "Ohja waarom pakte je mijn hand?" vragend kijk ik hem aan. Nu word hij rood! Ik kijk hem grijzend aan nu zijn de rollen om gedraaid! "Uuhm... Nou ja... Ik..." Jack lijkt zijn woorden te moeten zoeken. Dan zucht hij opeens en mompelt iets. Wat zei hij? Opeens komt Jack wel heel erg dicht bij.... en ik voel zachte lippen op de mijne... 

------------------------------------------------------------------

Hallo! Lekker lang hoofdstuk he? Oh en meteen even een vraagje... Wat vinden jullie van deze schrijfstijl? Als jullie hem fijner vinden ga ik deze gewoon gebruiken en anders ga ik gewoon weer de andere gebruiken. Zeg het wel even want anders heb ik hier echt niks aan :)

Comment?

Vote?

YEAH!