Plaque: The Living Dead

Het was een mooie herfstdag geweest, dat mijn beste vriend en ik vrienden waren geworden.

Mijn beste vriend James Hutcherson is een geweldige, knappe, slimme dude. Met bruine ogen waar elk meisje in zou kunnen verdrinken, een perfecte glimlach, een super goeie lichaamsbouw en lippen die kusjes kunnen geven waar je u tegen zegt.(te minste dat lijkt mij, helaas heb ik dat soort kusjes nog nooit op mijn normaal gewone mond kunnen ontvangen).

Mijn naam is trouwens Juniper Lane, zeg maar June, aangenaam. Ik ben een gewoon meisje. Wat zou ik over mezelf kunne vertellen. Ik heb dood normale bruine ogen, die nooit zouden kunnen tippen aan die van James. Mijn lach is nogal scheef, niet vergelijkbaar met die van James dus. Ik heb nog nooit iemand gekust, niet door vertellen! Laat staan dat ik ooit kans maak op een kus van James. Ooh zei ik dat echt. Laat ik is postief over mezelf zijn, hmm. Ik vind mijn tanden mooi, dan hebben die vier jaar slotjes m'n gebit nog goed gedaan, al zeg ik het zelf. Haha

James en ik zijn twee gamende geeks die amper een sociaal leven hebben. (Teminste ik dan.. James daar en tegen is super populair) We vertrouwen ook dan alleen elkaar. Mijn sociale leven is daar door best wel fucked up. Maar who cares als je zo'n geweldige vriendschap hebt.

We hebben het dikwijls over een zombieapocalypse, we zouden samen makkelijk kunnen over leven. James heeft schietles, zo awesome dat ie dat mag. Mijn overbezorgde ouders houden me daar uit de buurt en hebben liever ook niet dat ik om ga met James. We spelen games zoals Call Of Duty, dus daar doen we dan ook onze kennis op als het gaat om overleven en wapens. Verder kan ik ook goed overweg met guns - zo noemen james en ik pistolen- maar vooral met pijl en boog.

Maar ter zaken guys, het begon allemaal op 19 oktober. We vieren namelijk elk jaar op die datum "best friends-day", gewoon omdat het kan. Elk jaar is het natuurlijk speciaal, maar deze keer liep heel anders dan ik had gedacht

19 oktober -

James' ouders hadden James en ik naar het strand gebracht. Ik had sandwiches gemaakt en drinken meegenomen in plastictassen. De hele avond zaten we op het strand op strandlankens plezier te hebben. James zat me te kietelen en bekogelen met zand.

"James! Stop!" Riep ik. James ging ongestoord verder en lachte.

"James!" Riep ik nog harder. James stopte ineens met kietelen. Hij ging recht opzitten.

"Wat is er?" Vroeg ik niet begrijpend

"Sssst," deed James.

"James... Ik snap niet waaro..."

"June, stil!" Siste James naar me.

Nu hoorde ik het ook; een traag gestrompel.

Het kwam onze kant op. James stond op. Hij begon om zich heen te kijken.

"June, geef me die stok is aan?" Droeg James me op.

"James..."

"June!" Zei James dwingend.

"Pak die stok!"

James keek me geirriteerd. Ik pakte toen ook maar de stok. De stok trilde in mijn hand.. Of was het toch mij hand die trilde. Ik reikte James de stok aan.

James sloop richting het geluid. Ik stond ook op en sloop achter hem aan. Tijdens het sluipen merkte ik niet op dat er een zak chips op het strand lach. Ik gleed uit. Ik schold zachtjes. Ik hoorde James vloeken.

De het moment dat daar opvolgde ging veel te snel.

Ik zal proberen het zo goed mogelijk te beschrijven.

Er kwam een of andere zwerver aangestrompeld. Hij zag erg verwilderd uit. De man miste een oog en had scheuren in zijn kleren. Ook de huidskleur van de mam was ongewoon, de aderen waren tevens ook goed te zien.