Plaque: The Living Dead

How we met

James' Pov

Ik weet het nog goed, hoe June en ik elkaar hadden ontmoet.

Het was voor mij een dood normale schooldag geweest, geen bijzonderheden. Ik was zonder grappen een van de populairste jongens op school. Ik vroeg me vaak af waarom, want zoveel speciaals is er niet aan mij, haha.

Tja, misschien is het de nog al "filmachtige" positie die ik heb, met sport of zo.

Maar nee, dat is het ook niet.

Ik was gewoon James.

Ik had nooit veel gehad met meisjes, tot dat ik op de middelbareschool kwam.

Ze leken ineens heel er geïnteresseerd in mij.

Binnen de kortste keren zat ik in de Burgerking tegen over een hevig kauwgom kauwende nog al opgemaakte, blondine die Stacy heette. Die sowieso het ergste was van al die los geslagen debielen. Ze was duidelijk een leider, dat zag je wel aan de stoet hersenloze gevallen die achter haar aan dribbelde toen ze me mee uit vroeg. Ik zag het helemaal niet zitten, maar gelijk je reputatie verpesten? Hmm, ik kon het er op wagen, toch?

Ze bestelde een enorm groot menu, met een grote portie friet en een enorme grote hamburger. Ik had een simpele cheeseburger genomen en bestudeerde haar terwijl ze at. Tussen door kon ze het niet laten om tegen me te praten (ha dat rijmt) en vlogen er menig stukjes sla en vlees uit haar mond. Bah.

Ze lachte werkelijk om alles wat ik zei. Zelfs toen ik vroeg wat ze van school vond was haar antwoord een hoog hyena geluid.

Ik was totaal niet geïnteresseerd in haar.

Zo ging er een vijf minuten voorbij, tot dat er een meisje binnen kwam lopen.

Ik bekeek haar aandachtig; lang donker haar, opvallende groene ogen, een best knap gezicht, basic kleding en slank slash gespierd qua lichaamsbouw.

Ik zag dat Stacy mijn blik had gevolgd. Ze keek naar het meisje die onderzoekend om zich heen keek. Haar blik was haast vijandig. Toen het meisje onze kant op keek, richtte ze zich weer naar mij en trok haar gezicht in de plooi.

Ze legde haar hand op mijn hand, die ik een beetje ongemakkelijk op tafel neer had gelegd nadat ik klaar was met mijn cheeseburger.

De hand voelde vet aan. Ugh.

"Waar kijk je naar, babe?"

De manier hoe ze babe zei beviel me niet, het klonk bezitterig.

Ik draaide mijn hoofd naar haar toe. Die ik had afgewend toen ze haar hand er op had gelegd. Eerder geplaatst, hij lag alleen maar een beetje doelloos op de mijne.

Ik trok een gezicht alsof ik het niet had begrepen.

"Keek je soms naar haar?" Vroeg ze, wijzend naar het meisje dat binnen was gekomen. Erg subtiel was het niet, want een aantal mensen konden gewoon mee genieten en keken ook de richting op van het meisje.

Aan de wijzende vinger zat een lange kleurrijke nagel met een soort van steentjes er op, vast nep. Het was zo'n lange heksen nagel, waarvan je hoopt dat ie je niet vreselijk verwond.

Voordat ik iets kon zeggen begon ze te ratelen.

"Ja, nou, babe," begon ze.

Ik bereidde me er op voor dat het een roddelverhaal kon worden.

"Dat is Juniper, vind je dat ook niet dat ze echt een arrogante uitstraling heeft?"

"Hypocriet level 1000 als je het mij vraagt, kind kijk naar je nagels."