Kırdığı vazonun parçalarından bir tanesini eline alarak bilegini tekrar yaraladı kanın akışını izledi ve bir anda gözleri beni buldu ayağa kalktı ve gozlerimin içine bakarak "Neden bu camlar canımı icimdeki kırılan parcalar kadar yakmiyor?.Korkak olmaktan bıktım.Her zaman damarı es geçerek etrafına zarar verebiliyorum hayatımı sonlandirmaktan korkuyorum.Neden!" diyerek isyan etti ve gözlerinden yaşların süzülmesine izin verdi sonraysa yumruğunu geçirerek beni yerle bir etti.Parcalarim yere savrulurken tekrar baktı ve eline bir parcami alarak beni yok etti.Sonunda korkusunu yenmişti hayatni sonlandirmis yeni bir cehenneme kanatlarını açmıştı.Artık mutlu olabilir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fısıldayan Gercekler
No Ficción"Tüm benliğim ile senden rica ediyorum;dört duvarımı kapalayan korkularımı tek bir gelişin ile yıkar mısın?"
