Sanki daha önce sevgiyi hiç tatmamışım gibi sende bulduğum ilgi kırıntılarının sevgi olduğuna kendimi inandırmak konusunda pek zorlanmıyorum. Seviyorumlarının altındaki amaların kestiği yollarda değil aklım da ben göz göre göre nasıl yollarımı yıktım bunu bi türlü anlayamıyorum.
Sanki daha önce hiç ses duymamışım da duyduğum ilk ses senin sesinmiş gibi sesini ilk ve son duyuşumda kalbimin en kırık yerlerinden vuruldum. Son oluşu gerçeği kadar gerçek bişey varsa o da ilk kez duyduğum sesin hayatımdaki en büyük yankı olduğu.
Sanki daha önce hiç ağlamamışım gibi nefesimi kesen hıçkırıkların arasında kestim heveslerimi. Vazgeçişlerin en acısı da yanan gözlerle tavana bakarken vazgeçtiklerindir ki bu da en az heveslerim kadar kesik.
Sanki daha önce yalnız kalmamışım gibi evin her odasını tek tek gezip yalnız olduğuma emin oluyorum. Boş odalarda yankı yapan sessizliği bastırabilmek için var gücümle bağırıyorum.
Daha önce terkedilenlere sanki hiç terkedilmemişler gibi hissettiren bi terkediliş bu benimki başka nasıl anlatılır bilmem. Gitmek mi zor kalmak mı sorusunun cevabını çırpınışlarımın son nefesi verir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneş Sistemim
RomanceKaybolmuş ruhların, karanlığını bulmalarını sağlayabilirim. Ama ellerinden tutup çekemem karanlığa. Her kayıp ruh bir cesettir çünkü, onları yanıma çekmemse cinayet. Karanlığı kendi kendine bulan bir ruh, özgürlüğe ulaşmış ruhtur. Peki biz burada ne...
