Maskedeki Dolunay İLK DÖRDÜN

Giriş

•
Rüya olmasını istediğim kâbus olarak tanımlayabileceğim bu hayatımın bendeki değişimini izlediğimde aklımda ki tek kavramın 'haksızlık' olduğunu anladım.
Insanlarin bana gözlerini kısarak yüzünü değiştirerek bakıp 'ne büyük haksızlıktır bu sana' dediklerini duyarken bir güvercin olup uçmak isterdim özgürlüğe, tıpkı akşam olduğunda Dolunay'ın gölgesinde saatlerce saklanmak istediğim gibi...
Ben Dolunay'ın arkasında kendi maskemle saklanırken hayat denilen o huzursuz şey beni bir kez daha ebelemişti. Küçük bir çocuk gibi;
"Ama haksızlık bu. Oynamak istemiyorum." diye söylenmeyi o kadar çok isterdim ki. Fakat bu oyunda bana söz hakkı sunulmadığı gibi seçme hakkı da sunulmadı.
Sahiden, hayat bana haksızlık ediyordu öyle değilmi?