My Letters to You (Liam payne)(On hold)

My Letters to You (Liam payne)

Dear Liam,

Ik hoop door deze brieven dit achter me te kunnen laten.

Ik wil dat je weet dat ik altijd van je heb gehouden.

Vanaf het moment dat ik je zag, toen ik weg was, nu.

Maar ik mag geen contact meer hebben met iemand van vroeger, of ik ga dood.

Veel zal je dus niet van  mij horen.

Ik wil je laten weten dat ik leef, lach, spring en huil.

Ik weet dat het raar is om dit te lezen tussen de fanmail door maar ik moet dit voor mezelf doen.

Anders sluit ik dit nooit af.

Het spijt me dat ik je zoveel verdriet heb gedaan.

Echt geloof me als ik het anders had kunnen doen had ik het gedaan.

Maar ik geloof dat dit wel het lot was.

Het heeft jou gebracht waar je nu bent.

En voor mij?

Tja het lot had het minder aardig met mij voor.

Laat alsjeblieft niemand deze brief lezen.

Verbrand hem zodra je hem zelf hebt gelezen.

Als iemand er achter komt dat ik dit naar jou heb gestuurd ga ik dood.

Ik redt me wel, maak je je daar maar niet bang om.

Ik ben op een veilige plek, tussen mijn vrienden.

Ik hoop dat je gelukkig bent en blijft.

Weet dat ik van je hou, en dat ook altijd zal blijven doen.

Liefs J.S

Met tranen in mijn ogen druk ik op afdrukken.

Waarom kan het leven niet een keer mee zitten?

Toen ik dacht dat ik alles had afgesloten duikt hij weer op.

Overal waar ik kom.

 Overal zie ik hem weer.

Nu wil ik dit hoofdstuk van mijn leven afsluiten.

Wat toen was was toen.

Ik schrijf om het aftesluiten voor mezelf.

Zodat ik met niet meer schuldig voel dat ik hem nooit gedag heb kunnen zeggen.

Dat ik hem gebroken en verdrietig heb achtergelaten.

Ik kon niet anders.

Als ik het wou had ik het anders gedaan.

Dan zat ik nu op de universiteit en was er niks aan de hand geweest.

Maar het lot had het anders met mij voor.

Misschien was het wel nodig om Liam te krijgen waar hij nu is.

En voor mij?

Daar hadden ze niet veel goeds in petto.

Ik moest weg, weg van Liam, weg van mijn familie, weg van mijn vrienden en weg uit mijn dorp.

Iedereen moest denken dat ik dood was en ben.

Ik mag niemand meer spreken of ik moet dood.

Ik mag ze het liefst zelfs niet eens zien.

Daarom zit ik ook hier.

In het altijd regenachtige land.

Waar je alles met de fiets moet doen.

Waar het altijd koud is.

Die Mainstreet en B-Brave als "wererld zangers" heeft.

En ik mis mijn oude dorpje.

Mijn vrienden, ouders, broers en zussen.

En morgen vlieg ik ernaartoe.

Om mijn eigen graf te gaan bezoeken.

Om deze brief bij zijn huis te brengen.

Met een zucht pak ik het papier uit de printer.

Ik gris een envelop uit mijn bureaula en vouw het paper dubbel.

Ik plak met een zucht de envelop dicht en schrijf Liam erop.

" Amber kom je eten?"  vraagt Lian terwijl ze zo naar binnen stormt.

Ik schrik en draai me om.

" Ja ik kom zo."  zeg ik met een zucht.

Lian komt naast me staan.

" Ben jij nu ookal een fan?"  vraagt ze verbaasd.

Ik kijk haar vreemd aan, maar besef dan dat ze het zo opvatte omdat Liam zijn naam op de envelop.

" Nee."  mompel ik en ik sta op.

Lian haalt haar schouders op en loopt achter me aan naar de keuken.

Niemand weet wat er met me is gebeurt.

Ik mag het niemand vertellen.