"Hoy! Crispina! Kanina ka pa dyan nakatunganga! Sino ba yan tinitig-." Hindi na natapos nang kaibigang si Josie ang sasabihin dahil napatingin din ito sa kanyang tinitignan. "Kaya naman pala, nag aambisyon ka na naman ba kay Kier Mendoza?"
"H-ha? Hindi no! Ano ka ba? Masama bang tumingin sa kanya? Eh ampogi eh!" Defensive na sagot ko
"Oo masama. Kasi naman, alam mo naman kung gaano kasama ang ugali nya diba? Kahit pogi pa sya. Napaka suplado naman niya. Hindi nga namamansin eh. Kaklase kaya kami sa history."
"Bakit close kayo? Malay mo naman, baka ganyan lang talaga sya. Tahimik tsaka loner." Pagtatangol ko parin sa crush ko. Oo crush. Maybe even love? Hindi ko alam, basta ang alam ko masaya ako tuwing nakikita ko sya. He always makes my day. It all started when I accidentally bumped him at the cafeteria. It was the first time I laid my eyes on him. At simula noon, wala na akong ginawa kundi ang tignan sya sa malayo. Natatakot kasi akong kausapin sya. He do have a reputation for being suplado and mean to other people.
"Hay naku Crispina! You're hopeless! Ewan ko sayo! Bahala ka sa buhay mo!" Pagkatapos ay nag walkout na ito. Napatingin ulit ako kay Kier na kasalukuyang engrossed na engrossed sa kung ano mang binabasa nito.
