De schuin gedrukte letters zijn gedachten.
Harry pov
'Vertel het!' 'Nee!'roep ik. Ik krijg een klap in mijn gezicht. Bloed stroomt over mijn gezicht. Blijf vechten, jij laat je niet aan de kant zetten door zulke mensen. 'Ik vertel u niks, ook al vermoorden jullie me.' 'Nu breng je me op een idee.'zegt een kille stem vanuit de duisternis. Ik schrik. Die stem, dat kan niet. Hij is weg, voor altijd dood. Hij kan niet terug zijn, vorig jaar hebben we hem terug gestuurd....
Touwen zitten om me heen als ik weer bijkom. Mijn hoofd bonkt. Bloed ligt op de grond. Zwarte vlekken dansen voor mijn ogen. Er prikt iets in mijn buik. Ik probeer me te bewegen maar mijn lichaam laat het niet toe. Ik beweeg steeds heen en weer met mijn hand totdat hij los komt. Wat prikt er nu zo in mijn buik?
Met mijn losse hand trek ik mijn staf onder me shirt vandaan. Dommeriken. Ik denk na over welke spreuk ik moet gebruiken, welke was dat ook al weer. Terwijl ik aan allemaal spreuken denk verdwijnen de touwen opeens. Geschreeuw klinkt op de gang en de deur van de kerker verdwijnt. Shit, daar moest ik door heen. Mijn gedachten draaien op volle toeren. Ik moet hier weg. Er is een uitweg. Ik sta op en loop door de kerker. Geen deur, maar boven in de kerker zit een soort gaas. Ik moet door het gaas heen, alleen zo kom ik hier weg. Maar hoe? Ik kan niet vliegen of toch wel? Bezemsteel, ik heb een bezemsteel nodig. Ik loop de kerker nog een keer rond, dan zie ik een deur. Toch een deur?! Ik open de deur en zie er allemaal rotzooi in liggen. Ik bekijk de spullen en zie een kaartje liggen. Ik raap het op en bekijk het. Er staat een klein tekstje op:
"Beste James, ( naar godric's end)
Dit kleine briefje bevat een grote waarde.
Ik heb haast met dit schrijven, ze zullen me pakken.
Vlucht nu het nog kan.
Neem Lilly en Harry mee en breng ze in veiligheid.
Ik hoop dat mijn bericht niet te laat is.
Je weet wie ik ben."
Mijn handen trillen. Deze man of vrouw wou mijn ouders redden. Deze brief is nooit aangekomen. Ik doe de brief in mijn zak en kijk nog wat tussen de rotzooi. Dan zie ik een deel van een bezemsteel. Mooi. Ik trek de bezemsteel eruit en bekijk hem. Een vuurvlits, dat had ik niet verwacht. Ik ga erop zitten en vlieg naar boven.
Daar duw ik met alle kracht die ik heb tegen het soort van hek aan. Langzaam gaat het omhoog. En dan vliegt het opeens weg. Ik kom in een soort van gang en ga op zoek naar een raam. Daar hoef ik niet lang naar te zoeken.
Om de hoek zit een raam dat uitzicht geeft op een rustige straat. Ik breek het glas en vlieg uit het raam. Waar zou ik zijn? Zo'n brand meteen op mijn huid. Ik vlieg naar beneden en stap af. Rustig loop ik door de straten, dan word het steeds drukker. Mensen kijken me raar aan. Als ik de stad binnen kom schrik ik heel erg. Daar in het midden van alle mensen staat....................
Dat lezen jullie in het volgende hoofdstuk😈
