Adopted by RicKian

3.

Pov Sybel (vanaf nu altijd)
Ik sla mijn handen voor mijn mond en begin te gillen. 'Omg meis wat super.' 'Ik ben zo blij voor je!' 'Wat super voor je.' 'Sybel, ga je spullen maar halen.' Ik wil weglopen als Tobias wat vraagt. 'Mag ik je helpen?' Ik knik en loop samen met hem naar mijn kamer. Waarom ben je niet blij voor me? 'Ik ben wel blij voor je maar.... ach laat maar.' Nee niet laat maar. Ik wil het weten. 'Ik wil niet dat je weggaat.' Waarom niet? 'Ik.... ik vind je leuk.' Beschaamd kijkt hij naar beneden. Ik kijk hem aan en wordt langzaam rood. 'Vind ne mij ook leuk?' Ik knik snel en kijk naar beneden. Ik voel een arm om me heen en dan word er een kus op mijn hoofd . Ik lach en pak mijn koffer. Uit de kast pak ik mijn kleren en dan zie ik een shirt hangen, een shirt van Tobias. Tobias? Hij kijkt mijn kant op. Wik je deze terug? 'Nee hou maar, dan blijf je aan me denken.' Maar we blijven contact houden, zeker nu je mijn vriendje bent. Hij glimlacht, maar al snel betrekt zijn gezicht. 'Hoe kunnen we contact blijven houden? Ik heb geen laptop, geen telefoon, helemaal niks.' Ik kijk naar mijn laptop en zucht. Hier, deze is voor jou, mijn nieuwe ouders hebben vast wel een computer thuis. Hij pakt het ding aan en lacht. Ik duw mijn koffer dicht en loop naar beneden. Daar staan Remko en Anne, maar ook Rebecca. Ik geef Anne en Remko een knuffel. Rebecca kijkt gebroken en schuldig naar me. Ik loop naar der toe en geef der ook een knuffel. Ze begint te lachen en knuffelt me terug. En nu, nu Tobias. Ik geef hem een knuffel en een traan verlaat mijn oog. Tobias geeft een kus in mijn haar en fluisterd 'Veel plezier schatje.' Ik laat hem los en ga voor mijn nieuwe ouders staan. Ik ben Sybel. 'Ik ben Kian Lawley.' 'En ik ben Ricky Dillon.' 'Ja en hij is je nieuwe moeder.' Na dat laatste begin ik te lachen. 'Kom je mee?' Ja, ik ben er klaar voor. Bij de deur kijk ik nog één keer achterom. Anne,Tobias,Remko en Rebecca zwaaien naar me. Ik loop achter mijn vaders de poort van het weehuis-terrein door. Ik ben Sybel, en ik ga beginnen aan een nieuw leven. Blijkbaar zei ik dat laatste hardop want Kian begint keihard te lachen. Niet grappig, papa.