¤ II ¤

45 5 1
                                    

Herkes heyecanlanmıştı. Bayan Water konuşmaya devam etti. "Siz en güyük grup olduğunuz için size söyleme kararı aldık," dedi masasına geçerek. "Son birkaç haftadır Dünya'dan herhangi bir sinyal alamadık. Ne olduğunu biz de bilmiyoruz ve sizden yardım istiyoruz. Hepiniz zekisiniz. Ve...Sizi Dünya'ya araştırma yapmaya göndereceğiz." Sınıf bir anda bağırmaya başladı. Herkesin ağzından başka bir laf çıkıyordu. Bense sadece sınıfa bakıyordum. Bayan Water sınıfı susturarak konuşmaya devam etti. "Tek başınıza gitmeyeceksiniz tabi. Yanınızda İKE..."

"Gitmek zorunda mıyız!" diye bağırdı arkadan Patrick.

"Evet." dedi Bayan Water kesin bir ses tonuyla. İçimde öfke birikmeye başladı. Kendimi tutamayıp sinirle konuşmaya başladım. "Gelmeyipte kaçarsak ne yapacaksınız? Öldürecek misiniz bizi?! Bizi kullanıp bir çöp gibi kenara atamazsınız!" Laura beni yerime oturtmaya çalıştı. "Ash, lütfen..."

"Beni bırak Laura!" Bağırmamla beni bırakması bir oldu. Sınıftakiler susmuş bana bakıyorlardı. Ne yapıyordum ben? 

"Bayan Scoot, dışarı." Kelimeler bir tokat gibi yüzüme çarptı. Bayan Water'ın yüz ifadesi beni hiç affetmeyecek gibiydi. Ne yaptığımı bilmeden çantamı toplayıp sınıftan çıktım. Ne yapmıştım ben? Söylediklerimi düşündüm. Haklıydım. Beni zorla bunu yapmaya zorlayamazlardı. Ama öldürebilirlerdi de. Korku bedenimi sarmaya başladı. Ya Hazel'a zarar verirlerse? Bu düşünceyi hemen kafamdan sildim. 

Her duyguyu hissediyordum tuvalete gittiğimde. Korku, öfke, pişmanlık... Boş bir yere girip kapıyı kitledim. Ve...Sizi Dünya'ya araştırma yapmaya göndereceğiz. Birkaç dakika önce yaşadıklarımı düşündüm. Neden biz? Biz ne yapabilirdik ki? Hiçbir şey. Bunun altında bir şey yatıyordu. Bundan emindim. Aklıma tekrardan bana yapabilecekleri geldi. Hazel, Hazel, Hazel, Hazel... Onu görmeye gidecektim. Haftada bir kez onu görmeme izin veriyorlardı. Tuvaletten çıkarak Hazel'a doğru gittim.

¤¤¤

Kız Junior grubunun başkanına sordum ve o da izin vermişti. Görüşme odasında beklememi söylemiş ve ben de o odaya geçmiştim. Odada birkaç tane koltuk ve bir tablo vardı duvarda. Duvarlar açık renkli bir yeşil rengindeydi. Aynı Hazel'ın gözleri gibi. Duvarları incelerken gözüme kameralar takıldı. Lanet olsun diye iç geçirdim. Bir anda sağ taraftaki kapı açıldı ve Hazel'ı beklerken karşıma bir İKE görevlisi çıktı. Bana Hazel'ın gelemeyeceğini ve derste olduğunu söyledi. Kesin ona bir şey oldu. İstifimi bozmadan odama gitmeye başladım. Ona bir şey yaptılar. Bir şeyler oluyor. Bir anda her şey aklıma dank etti. Beni bu şekilde düşündürüyorlardı. Bu sayede Hazel'a bir şeyler olduğunu düşünecektim ve onlarla birlikte gelecektim. Ayrıca bunu hemen öğrenmelerinin sebebi sınıflarda kamera olmasıydı. Aklıma bir plan gelmişti. Buldukları plana göre davranacaktım. Belki buradan kurtulabilirdik. Hazel'la birlikte.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 24, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Rüya KapanıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin