KARMAŞIK HAYATIM

Hastane

Mira'nın ağzından:

Bedenim çok yorgundu en son Mert'in beni ordan çıkarmaya çalıştığını hatırlıyordum o adamı nerden tanıyordu? O kim di? Kafamda çok soru vardı hâlâ uyanmamistim Mert'in sesi az da olsa geliyordu "Lütfen uyan Mira seni çok seviyorum beni bırakma" gözlerimi açmaya çalışıyordum ama olmuyordu sanki gözlerim kilitlenmiş Mert'in buse kondurdugunu hissettim onu çok özlemiştim biraz daha kendimi zorladıktan sonra sonunda gozlerimi açabilmiştim Mert ıslak gözleriyle bana bakıyordu zor da olsa konuşmuştum

"bu kadar erken kurtulamazsin benden"

Gulumsemesini bile ozlemistim

"çok korkuttun beni sana birsey olsaydı kendimi hiç affetmezdim"

"İyiyim sadece kendimi yorgun hissediyorum, ağladın mı sen?

Ağladığını görüyordum ama gicikligina sordum odaya gözlerini gezdirdikten sonra bana baktı

"Ben doktoru çağrıyım "

Utanmıştı ne de olsa ilk kez ağlıyordu doktoru çağırmaya gidmisti hastaneleri hiç sevmezdim o pis kokusu, pansuman odasındaki kanli sargı bezleri, pamuklar kucuklugumden beri sevmezdim ama burasi özel di galiba Nazlı ne yapmıştı acaba endiselenmistir aileme söylemişmiydi off babam öğrenirse kesin beni götürür Mert ile doktor gelmişti
"Durumu iyi ama bugün burda kalsın birazdan hemşireler gelir odana götürürler geçmiş olsun"

"Teşekkür ederim"

Okullar olduğu için yazamıyorum beğenmeyi unutmayın♥♥♥