Met Jou Wil Ik Trouwen

Hoofdstuk 7

Tessa's pov

Ik begin te trillen. Na het zien van het smsje wist ik even niet wat ik moet doen. Ik hoop dat Jace en zijn ouders niks doorhebben, maar ze kennen mij te goed. ''Tess, wat is er?'' Jace zijn moeder kijkt me vragend aan. Ik vind het lief dat ze zoveel om mij geven, maar op dit soort momenten is het voor mij alleen maar lastig. ''Niks hoor'' lieg ik, en ik terwijl ik het zeg weet ik dat ze me doorhebben. Het fijne is dat ze er niet op ingaan, maar ik weet zeker dat Jace er nog naar gaat vragen. Ik moet het hem ook wel vertellen, het is niet niks. Na het eten vraag ik Jace of hij even meegaat naar boven.

''Jace'' begin ik voorzichtig. Hij zegt niets. ''Ik moet vanavond terug naar huis.'' Ik durf hem de reden niet goed te vertellen. Zielig als ik ben, verzin ik een smoesje. ''Mijn vriendin haar moeder ligt in het ziekenhuis, ik moet erheen, sorry.'' Ik zie aan Jace dat hij het niet leuk vindt. Ik voel me enorm schuldig. ''Is goed, moet ik je nog naar de trein brengen?''''Nee ik loop wel, maar dankjewel'' mompel ik.

Als ik eenmaal in de trein zit haal ik opgelucht adem. Ik kan Jace toch niet gaan vertellen dat ik bedreigd wordt? Wat moet hij daarmee? Ik wil hem absoluut niet in gevaar brengen, dus het beste is zo snel mogelijk weer thuis zijn. En wat ik dan moet doen? Geen idee. Ik zucht. Ten einde raad bel ik Damian. ''Ik heb je hulp nodig.'' Ik begin bijna te huilen en ik merk nu pas hoe erg ik ermee zit. ''Ik kreeg net een berichtje, ik weet niet wat ik moet doen.'' Met tranen in mijn ogen luister ik naar zijn stem. Op de een of andere manier stelt het me gerust. ''Rustig schatje, het komt goed. Ik kom zo snel mogelijk naar je toe, waar ben je?'' ''Bijna thuis.''''Ik kom naar je huis toe, maak je geen zorgen. ''

''Laat lezen.'' Damian is behoorlijk kwaad aan zijn gezicht te zien, al heb ik geen idee waarom. ''kijk, ik weet echt niet wat ik ermee moet.'' In het smsje staat het volgende: ik weet wie je bent, ik weet waar je bent, ik weet van wie je houdt. ik weet hoe ik je moet breken. ''Ik voel me helemaal nergens meer veilig Damian.'' ''Ik blijf bij je vannacht ja?'' Hij kijkt me aan. Aan de ene kant wil ik dat liever niet hebben, ik bedoel, je weet niet wat hij van me wil. Maar mijn angst voor het smsje wint. ''Fijn, dankjewel.'' Ik word weer een beetje rustig, en nu pas dringt het tot me door dat ik ook nog steeds ruzie heb met Anne. Ik stuur haar een berichtje, ik hoop dat ze het me vergeeft. ''Waar was jij eigenlijk nog zo laat?'' vraagt Damian. Ik raak geïrriteerd. Het is fijn dat hij bij me is, maar hij hoeft niet gelijk alles te weten.''Waarom maak jij je daar druk over Damian?'' kaats ik terug. Damian komt naar me toe en komt met zijn gezicht dicht bij de mijne. Ik sta ondertussen helemaal tegen de muur aangedrukt, toch ben ik niet bang. ''Tessa, ik wil je. Daarom maak ik mij daar druk over.'' Ik weet even niets te zeggen, en terwijl ik met mezelf discusseer wat ik ga zeggen drukt hij zijn lippen op de mijne. Hij vraagt toestemming met zijn tong, die ik hem onbewust geef. Na een paar seconden kom ik bij zinnen en trek mijn hoofd terug. ''Damian, ben jij de tweelingbroer van Kevin? Vraag ik uit het niets. Ik zie aan zijn goddelijke hoofd dat hij schrikt. ''Heeft hij je dat verteld?'' bromt hij. ''Ik vroeg je eerder iets'' mompel ik. Ik merk dat dit een ongemakkelijk gesprek wordt. ''Ik ga het je niet zeggen, Tessa, dat zijn jouw zaken niet.'' Ik begin behoorlijk boos te worden. ''Tuurlijk zijn dat mijn zaken wel, ik ken jullie, ik sta er middenin, wat nou dat zijn je zaken niet!'' Schreeuw ik boos. ''Je bent mooi als je boos bent Tess'' Glimlacht Damian. Hij draait eromheen. ''Ik wil antwoorden Damian, snap dat dan. Je maakt me zo boos zo.''

Lieve mensen,

Sorry dat het zolang geduurd heeft. Ik heb het druk met school en werk, dus ik heb belachelijk weinig tijd voor wattpad, sorry. BEDANKT ALLEMAAL TROUWENS VOOR DE 1K. IK BEN ZO ONTZETTEND BLIJ!. Ik kan jullie niks beloven wanneer de volgende updat komt, maar ik ga mijn best doen, dat beloof ik wel.

Loveyouallll

xoxo