Lumabas muna kami ni Reniel..
“u-uh Reniel, salamat.. somehow, I got out of there safe & unharmed..” hindi sya umiimik kaya patuloy lang ako nagsalita.. “& sa tingin ko, malapit naman na matapos yung party so, it’s better kung kakalimutan nalang natin lahat ng nangyari after tonight.. pwede ka nang bumalik sa dati mong buhay.. di mo na kailangang makipagsocialize sa maraming babae at..higit sa lahat, hindi mo narin kailangang magpanggap bilang si REN..”
“at matatapos na ang lahat ng ganun lang?” bigla na syang nagsalita.. “hah! Just as I thought” he grinned on me evily & somehow, I felt scared.. “kung hindi ako si REN, hindi mo na ako kailangan tama ba?” he’s grinning pero, bakit parang nag-aapoy ang mga mata nya sa galit at…lungkot? “yung binubulling ako na iniligtas mo..even though he’s cute & spirited, he’s still docile.. kahit na, sya yung nasa tabi mo all this time..”
That expression..
“a-anong problema Reniel.. bakit ka nagkakaganyan?..”
And the next thing I know..he was already kissing me aggressively..
Sinubukan kong magpumiglas pero.. masyado syang malakas..
I’M SCARED!!!
Hindi ganito yun..hindi ganito yung halik nya saakin kagabi… :’(
“TUMIGIL KA!!” sigaw ko habang hinahalikan nya ang leeg ko..at hindi ko sinasadyang..
*PAK*
Nasampal ko sya..
Napaupo nalang ako sa kalsada at umiyak..
“para sayo Sara, naging accessory ako… para sayo, sumayaw ako sa kantang hindi ko maintindihan ang beat…. Sara, hindi ako accessory..” malungkot nyang sabi..at,. naglakad na sya papalayo..
Bakit?
Bakit…
Galit ba saakin si Reniel…?
“hah! Ganon pala ang nagyari? Ahahaha” O___O s-si JR
