A Childhood Love

Chapter 1~I'm Grace

Ako si Zehaya Grace Lui. At Maurtin naman ang pangalan ng kaisa-isa kong kapatid na lalaki. magsi-sixteen na ako sa June 5....but I won't celebrate my birthday having a BONGGANG birthday party. Well,we're both loyal studying in an international school,Hechaford International Academy, parang ang questionable noh? Pure Filipino,international ang school?? Tanungin mo kay mommy....di ko rin alam kung baket. Since grade one pa ako nag-aaral doon....pero dahil, alam niyo na,nung buhay pa parents ko..nung elementary,fully enrolled na ako pero this highschool life,by scholarship na lang ako pero siyempre..nag babayad naman sa mga micallenious fees and the 50% tuition fee. DI AKO MAHIRAP,okay? Hanggang pag-graduate ko na this year. And, oo nga pala, nakatira kami sa isang appartment na medyo maliit,with my aunt Sussie na tagapangalaga ko dati,tito Rotilio,sister ni tito na si ate Lucie and my brother Maurtin.

Natandaan ko pa nga eh...umm....lumipat MUNA kami doon sa appartment nang auntie ko after mga ilang months na my parents died... Eh,that time...sanay pa rin akong utusan siya,ginagawa nya naman at pinipilit kung anong gusto kong pagkain.... the ulam for lunch is ampalaya, tuyo, mangga, breads and rice. Pero,Wag ka,...sa itsura parang may something weird na lasa dun sa isda pero nang mapilitan akong kainin dahil sa sobrang gutom...naging paborito ko siya hanggang ngayon. And for continuation, nung umabot na nang one year na kaming nakatira sa appartment nila....napamahal na kami ni Maurtin at kinunsider ko sila as my family na kasi eh...ano pa? Balik uit kami doon sa mansyon at bahala na kaming ituloy ang life namin doon?? I woud not agree. Never. 

Pero kung magbabago isip ko,gagamitin ko yung perang naiwan ng parents ko to help poor people.

And talking about HELP,...To myself and to my "family",I'm helpful in any things lalo na sa mga friends ko...actually hindi really as friend, yung bang hanggang usap at when the sobrang maarteng girls kong classmate nanghihingi nang tulong. But, deep inside my heart,I do really love helping people in study lalo na sa pagdating sa arts. At tuwing uwian, magpapabili ako nang load sa katulong ko at maggu-group message ako na nagre-remind na may mga assignments or projects/requirements na kailangan gawin na ipapasa the next day or the deadline.

Ibang-iba ang kilala ng mga kaklase ko nung elementary ako compared ngayon. Nung first year to third year highschol ako,nag pakilala ako as Grace,hindi Zehaya or "Aya"...kaya yun ang tawag nila sa akin. Yung iba kong kaklase nung elem pa ako,na nag stay at nag-highschool din doon sa school,wala na silang naging kaklaseng si Aya..,ang bagong Aya na kilalang Grace ang kilala nila ngayon. Pati ugali ko,sabi nang step-mother kong si aunt Sussie,naging rebelious na ako pero di yung bang sobrang spoiled na....di na rin daw ako nakikipag-kaibigan di tulad nang dati na na rewardan pa ng MOST FRIENDLY IN CLASS, mataray at iba pang negative things ang pag-describe sa niya sa akin...

Merong time nga eh....nung third year,,,eh,may bagong teacher,...edi..nagpapakilala isa-isa sa harap. Tapos nun, may activity daw yung teacher,....ipag-gugroup niya daw kami at ang gagawin ay i-describe nang lahat na nasa grupo yung mga ka-miyembro nila.......ayun! walo kami sa grupo, Nung ako na yung ide-describe, ito pinag sasabi nila.... 

(BABALA: HUMANDA SA MGA MABABASA): 

mataray 

di mabiro 

nananampal,minsan nananapak

KJ 

di friendly 

galit sa mundo(grabe naman.....di rin..) 

, at loner.... 

nung sinabi nila yung nakikita nilang ugali ko...... yung first reaction ko.. sinabi ko nang mahina at medyo naka-poker face... "Grabe naman kayo,,,pag ako na yung mag de-describe sa inyo...puro positive things lang...I don't want somebody will be offended because of me. O, sige,..buti.naging honest kayo sa akin,,..para sabihin ang mga iyan sa harap ko kasi tanggap ko na yan na ganun nga ako...doesn't anyone of you thinks that I have still a kind heart ?" ...medyo,...lahat napa-tahimik nung nakikinig sa akin...pati yung iba pang grupo..medyo natatawa nga ako sa mga mukha nila... pero maya-maya pa,, may tumingin sa aking transferee and she just smiled at me... biglang nag-bell kaya lahat nag-sitayuan nang tahimik and talking about me...