Günüm gayet normal başlamıştı. Herifin biri ayağıyla durtup peşinde birileri var dediği sırada parkları köprünün altında kaldırımda uyumaktaydim ha bu arada son iki yıldır sokakta yaşıyorum. Şimdi bazılarınız ay ne üzücü diyeceksiniz. Bazılarıniz da ıyy ezik diyecek. Ancak eminim ki yolda yürürken karsilaşsak yüzde doksan dokuzunuz beni fark etmez bile . İçinizden aman para Mara ister şimdi diye geçirirsiniz çünkü boston'un kara kışında leş gibi uyku tulumunun içinde bir gencin ne işi var ki dersiniz. Şu zavallı çocuğa biri yardım etse bari !
Sonra yanımdan geçip gidersiniz
Aman neyse merhametinize ihtiyacım yok benimle dalga geçilmesine alışığım. Görmezden gelinmeye haydi haydi alışığım. Biz konumuza devam edelim.
Beni uyandıran evsiz adamın adı blitiz . O günde her zamanki gibi pis bir fırının içinden çıkmış gibi bir hali vardı. Tel tel saçlarına çalı çırpı kagit dolusmustu açık kahverengi yüzünde yer yer buz damlaciklari oluşmuştu sakalları kıvrılıp dört bir yana doğru uzamıştı ayaklarına inip sürünen trençkotunun Etekleri kardan sırılsıklam olmuştu ( boyu 1,60 falan bu arada. ) Göz bebekleri o kadar çok irilesmisti ki gözleri tamamen kapkara gorunuyordu her daimpanik ifadesine bakılınca her an çığlık atmaya hazır olduğunu düşünürdüz
Kirpiklerimi kirpistirarak gozlerimdeki capaklari sökmeye çalıştım agzimda bir gün beklemiş hamburger tadı vardı. Uyku tulumum sıcacıktı içinden çıkmak istemiyordum.
