Kardeşim!
Gözlüğüm kırıldığında gördüm gerçekleri.
Perdeler aralandi o gün. Camlardaki buğular da gitmişti artık. Rabbim kalbimi açmıştı. Özgür olmuştum. Tevbem kabul olmuş gibi, tüy kadar hafifledim birden. Ruhuma bir sevinç, bir heyecan; kalbim başka atıyordu artık. Hidayet böyle bir şeydi herhalde. Gel, sevincime ortak ol , sen de uyan artık. Bu uyku seni yoruyor. Yaslaniyorsun, yarin uyansan da belki yaşlılıktan hareket edemezsin. Belki uykuda olur ölüm. Yeter bu kadar uyku.
Haydi uyan!
-Zamanin Zeynepi ( Sabiha Ateş Alpat)
