Ontvoerd

2.

Stress, stress en nog eens stress. Zo begon onze vakantie altijd. Kevin pakt zijn spullen te laat in, papa stopt alles drie keer in de auto omdat het de eerste twee keren niet past en mama nog even snel boodschappen, gaat nog even langs de oma's , levert de kat af bij de buren en smeert de broodjes voor onderweg. En ik? Ik zit te bellen met Daphne, mijn beste vriendin. Twee weken lang in Spanje zonder WiFi, zonder Daphne, maar wel met mijn ouders en Kevin. Hoe ga ik dit ooit overleven?

"Sophie! Afronden, we gaan zo weg!" schreeuwt mijn vader naar boven. Na nog enkele minuten doei gezegd te hebben, en een tweede schreeuw van papa naar boven hing ik op. Ik pakte mijn tasje met handbagage en liep naar beneden. Onderweg knalde Kevin bijna tegen me aan, schreeuwde ik dat hij eens een keer uit moest kijken waarop hij antwoordde met een flinke duw en ik hem aan zijn haar trok. Nu liep hij huilend voor me de trap af naar mama, om vervolgens waarschijnlijk te zeggen dat alles mijn schuld was, mama werd boos op me en toen was het gezeik weer over. En zoals verwacht hoorde ik hem tegen mama zeggen dat ik heb ineens uit het niks duwde en hem aan zijn haar trok. Ik hoorde haar wat mompelen en zeggen dat hij in de auto moest gaan zitten. Hij liep langs me met een grote grijns op zijn gezicht, die grijns die hij altijd trekt als hij mama weer aan zijn kant heeft gekregen. Als hij zo grijnst kan ik hem echt wel wat aan doen, dus stak ik mijn voet uit waardoor hij bijna struikelde en de grijns zo van zijn gezicht af was. Dat deed me altijd goed, het feit dat hij dacht dat hij gewonnen had, maar ik gaf me niet zo snel gewonnen. Toen kwam mama de gang ingelopen met twee tassen vol eten voor onderweg en gaf ze aan Kevin. Kevin bracht ze naar de auto terwijl ik mijn preek kreeg over het 'voorzichtiger om moeten gaan met mijn broertje.' Na meerdere malen met mijn ogen gerold te hebben en in totaal 5 keer gezucht te hebben liep ze eindelijk naar de auto. Het liefst ging ik niet mee en bleef ik lekker thuis. Ze hadden toch alle drie een hekel aan me en ik zou alleen maar in de weglopen. Maar ja, met tegenzin stapte ik toch maar de auto in.

Neuriënd zit ik met mijn oortjes in naar buiten te kijken. Ik luisterde al voor de tweede keer de zelfde play-list en de omgeving bleef uit bomen en weilanden bestaan. We waren al een tijdje de Nederlandse grens over wat betekende dat we nu in België waren en ik dus geen 3g meer heb. Ik voelde Kevins blik me aankijken en keek opzij. En jawel hoor, hij zat te kijken. "Wat?" vroeg ik arrogant. "oh niks hoor zusje," zei Kevin. Uh, hij wist dat hij me hier heel erg mee kon irriteren. Sowieso het feit dat hij me 'zusje' noemde was al vreselijk genoeg. Ik gaf hem een trap en kreeg hem twee keer zo hard terug. Net op tijd zei mijn moeder dat we moesten stoppen anders had ik hem echt wat aan gedaan, dat rot joch. Ik concentreerde me weer op de muziek en keek naar buiten. Jemig wat was het warm zeg, snel deed ik mijn raam op een kier, zo dat scheelt. Vanuit de verte zag ik een klein dorpje verschijnen. "Ah eindelijk, daar gaan we zo even tanken," zei mijn vader opgelucht. Ik zag dat de het benzine tekentje aan het knipperen was, als ik maar niet hoef te duwen dacht ik bij mezelf.

Het leek wel uren te duren voordat we eindelijk bij het dorpje waren, in de tussentijd was ik in slaap gevallen. Maar door de hobbelige weg en het gegil van Kevin dat hij zo nodig moest plassen was ik wakker geworden. Met me duffe kop keek ik naar het dorpje, nou ja het was niet echt een dorpje. Er was één tankstation, ongeveer tien huizen en een spar. Niet veel boeiends dus, ik trok mijn deken weer over me heen en probeerde verder te slapen. Niet veel later stopte de auto, hoorde ik een vreugde kreet van Kevin die eindelijk kon plassen en hoorde ik mijn moeder onhandig de deur open doen zodat alle zooi eruit viel. "Soof? Ben je wakker? We gaan even naar het toilet gebouw." vroeg papa. Als ik ergens geen zin in had was het wel met mijn familie 'even naar het toilet gebouw', dus deed ik alsof ik nog sliep. Mijn vader deed de auto deur open en liep naar buiten en mama raapte de laatste restjes van de grond en ging ook naar buiten. Door het raampje dat nog open stond hoorde ik mijn moeder zeggen "Moet je de sleutels niet uit de auto halen?" waarop papa antwoordde met "Ah joh, Soof ligt op de achterbank en we zijn zo weer terug." toen hoorde ik de voetstappen weglopen. Met de deken over me heen getrokken omdat de zon fel in mijn gezicht scheen ging ik languit over de achterbank liggen en voor ik het wist lag ik te slapen.