Ontvoerd

3

Ik werd wakker van het zachte geronk van de motor, blijkbaar waren we weer verder gereden. Ik lag nog steeds lekker languit over de achterbank met de deken over me heen zodat de zon niet in mijn ogen kon schijnen. Het viel me op dat Kevin eindelijk eens een keertje stil was, maar de muziek stond wel vreselijk hard. Terwijl ik langzaam wakker aan het worden was voelde ik hoe we een afslag namen en over een hobbelig weggetje reden. Zullen we al in Frankrijk zijn, vroeg ik me af, we waren wel al dicht bij de grens volgens mij. Ik rekte me nog eens goed uit en draaide naar mijn andere zij. Toen ik eenmaal een tijdje lag realiseerde ik me dat ik helemaal gestrekt over de achterbank lag. Hoe kan dat als Kevin er ook nog moet zitten? Ik trok de deken van me af en zag Kevin niet zitten. Mijn bleek schoot snel naar mijn moeders stoel, maar ook die was leeg. Ik raakte in paniek en angstig keek ik naar de stoel waar mijn vader zou moeten zitten, hier zat een totaal onbekende man. Ik begon angstig naar adem te happen. Wie is die man? Waar zijn papa, mama en Kevin? Weet hij dat ik hier lig? Allemaal vragen schoten door mijn hoofd, ik probeerde me rustig te houden zodat hij me niet door zou hebben. Snel trok ik de deken weer over me heen zodat hij me niet kon zien. Ik probeerde mijn ademhaling normaal te krijgen, dit ging moeizaam maar het lukte uiteindelijk wel. De weg werd steeds hobbeliger en ik vroeg me af waar we heen gingen. Wie is deze gek en waarom doet hij dit? Mijn ergste nachtmerrie kwam tot waarheid, ik werd ontvoerd door een wild vreemde man in een wild vreemd land. Ik voelde de snelheid van mijn ademhaling weer toe nemen, ik moest me rustig houden, mijn inhalator voor mijn astma zat in mama's tas. Ik probeerde me kalm te houden, als ik nu een aanval kreeg zou het hij me door hebben. De weg bleef hobbelig en de radio begon te kraken. De man deed de radio uit en het werd stil in de auto. De muziek gaf me nog een soort hoop dat hij me minder snel kon horen, ik moest nu echt geen geluid maken. Door alle hobbels voelde ik een hard voorwerp onder mijn heup liggen. Mijn mobiel ! Mijn hart maakte een vreugde sprongetje en ik pakte snel, maar voorzichtig mijn mobiel onder mijn heup vandaan. Trillend tikte mijn vinger 9080 in en het scherm ontgrendelde. Contacten, Mama, bellen, nee wacht niet bellen, ik kan nu niet bellen! Sms dan, mijn vinger trilde als een gek maar ik moest rustig blijven want dit was mij enige uitweg. Met trillende vingers begon ik met typen:

"HELP onbknde man rij"

Ik kon niet verder typen, mijn mobiel kreeg een berichtje binnen: "Welkom in België. U belt binnen de EU en naar Nederland voor E 0.23 p/m..." Alle moed zakte me in de schoenen, mijn geluid stond nog aan, hij moest dit wel gehoord hebben. Ik voelde hoe de auto met een schok stil stond. Mijn ademhaling begon weer te versnellen. Ik hoorde hoe het portier van de auto open ging en hoe de man uitstapte. Ik paniek gooide ik de deken van me af en maakte ik het portier links van me open. Ik probeerde de auto uit te gaan terwijl het portier rechts van mij open gedaan werd. Net op tijd kon ik de auto uit klimmen en wilde weg rennen. De open vlakte zag er niet heel bemoedigend uit, maar toch nam ik de gok. Na een aantal meters kreeg ik een astma aanval. Mijn keel zwelde op en ik begon keihard te hoesten. Moeizaam deed ik nog een paar stappen maar voelde hoe twee sterkte mannen armen me vast pakten. Ik wilde tegen stribbelen maar mijn keel was zo opgezwollen dat ik amper kon ademen. Ik hapte naar adem terwijl de man me terug trok naar de auto. Hij duwde me voor de auto op de grond, ik knalde met mijn borst op de zanderige ondergrond wat voor een nog heftigere hoest bui zorgde. Mijn keel leek bijna dicht te zitten en ik liep helemaal rood aan. Ik probeerde te gillen maar veel verder dan een kleine piep kwam ik niet. De tranen stroomde over mijn wangen terwijl ik hoorde hoe het portier open gedaan werd. Wat was hij van plan? Ging hij me nu vermoorden? De klap van de waterfles op mijn hoofd kwam hard aan. De pijn schoot door mijn hoofd en een hevige hoofdpijn kwam opdagen. Na de tweede klap kreeg ik zwarte vlekken voor mijn ogen, ik voelde een vlaag van misselijkheid op komen en alles om me heen draaide. De derde klap maakte een eind aan al het gehoest en de zwarte vlekken, het beeld voor mijn ogen werd nu geheel zwart en ik werd een lange zwarte tunnel ingetrokken.