Katie POV -:-
Okay, ik neem terug wat ik zei. Het gaat niet goed komen. Die vrijdag voel ik me beroerder dan ik ooit gevoelt heb. Ik lig zwak, ziek en misselijk in bed als ik mijn deur hoor open gaan. "Kat?" Hoor ik Allison vragen. "Mh-hm?" Mompel ik, ik houd mijn ogen gesloten. "Wil je dat ik Louis voor je af bel?" Ik denk even na. "Kan niet." Zeg ik schor, ik schraap mijn keel. "Wat zei je?" Vraagt Allison. "Dat kan niet, ik heb zijn nummer niet." Zeg ik dan. "Oh, handig. Maar, erm, ik moet vanmiddag werken, tot tien uur vanavond. Dus ik kan nu nog even wat toast voor je maken, als je daar trek in hebt, maar vanmiddag zal je het zelf moeten pakken." Ik knik even. "Ik overleef het wel. Maar ik hoef nu geen eten, dankje." Zeg ik. Ik draai me om naar mijn zij. "Okay.. Roep maar als je iets anders nodig hebt en ehm.. ik laat het wel weten als ik weg ga." "Is goed." Zeg ik terwijl ik mijn kussen wat beter leg. Ik hoor de deur open en dicht gaan en zucht zacht. Ik ben echt bijna nooit ziek. Waarom nou juist op de dag dat ik een date heb met een leuke jongen? Argh.
Later die middag meldt Allison dat ze weg gaat, en ik voel me nog niet veel beter. Ik kijk op mijn klok en zie dat het nu vier uur is. Ik zie het echt niet zitten om nu op date te gaan, maar ik zal Louis toch echt wel moeten vertellen dat het niet doorgaat, als hij om acht uur voor mijn deur staat. Ik hoop dat hij het begrijpt. Ik sta langzaam op en pak voor mezelf een glas water, waarna ik weer terug loop naar mijn bed. Ik drink wat water en ga dan weer liggen, waarna ik in slaap val.
Louis POV -:-
Ik stap op vrijdagavond, rond acht uur, mijn auto uit, als ik bij het appartement van Katie ben. Ik loop naar de deur en bel aan. Ik wacht tot de deur open gaat, wat wel even duurt. Als de deur dan open gaat zie ik Katie staan, maar het ziet er niet uit alsof ze klaar is voor de date. "Hey Louis." Zegt ze zacht terwijl ze tegen de deurpost begint te leunen. "Wow, Katie, je ziet er...-" Begin ik, maar ik bedenk me dat het slimmer is om die zin niet af te maken, ze weet waarschijnlijk zelf ook wel dat ze er echt ziek uit ziet. "Gaat alles wel goed?" Vraag ik dan maar. Ze stoot een zacht, schamper lachje uit. "Nee, niet bepaald. Sorry Louis, maar ik kan zo echt niet-" "Met me op date gaan... Ik begrijp het." Maak ik haar zin af. Ze knikt en bijt zacht op haar lip. "Wil je... Wil je binnenkomen?" Vraagt ze dan. Ik kijk even om me heen. "Erm, ja. Sure." Zeg ik. Ze doet een stap naar achteren en laat me binnen. Ik kijk haar appartement rond. "Woon je hier alleen?" Vraag ik en ik kijk haar aan. Ze schud haar hoofd. "Nee, ik woon samen met mijn beste vriendin, maar die is nu aan het werk." Vertelt ze. Ik knik even. "Dus niemand is hier om je te verzorgen?" Weer schud ze haar hoofd. Ik begin licht te glimlachen. "Nou, duik jij je bed maar weer gauw in, dan krijg je een lekker kopje, originele Tomlinson soep." Ik glimlach. "Nee, Louis. Dat hoef je niet te doen, ik red het wel." Zegt ze, maar ik houd haar tegen. "Oh ja, echt wel. Ik doe het toch wel." Ik grijns licht en steek even mijn tong uit. "Flauw.." Mompelt ze, maar ik zie haar licht glimlachen naar haar kamer lopen. Ik loop verder het appartement in en zoek alle spullen bij elkaar om de soep voor haar te maken. Haar keuken is gelukkig niet heel ingewikkeld en alles wat ik nodig heb, kan ik vinden. Ik begin snel met het maken van de soep terwijl ik af en toe een beetje rond kijk in haar appartement. Het is rustig en licht ingericht. Ik kijk naar de foto's die aan de muur hangen en glimlach. Als de soep klaar is doe ik het in twee soepkommen en dan zet ik het op een dienblad neer met twee lepels. Ik loop richting de kamer waar ik Katie in zag verdwijnen met het dienblad in mijn handen.
-:-:-
Sorry sorry sorry, ik heb ein-de-lijk weer geschreven. Ik denk er trouwens over om het verhaal ook te vertalen naar het Engels, om meer lezers te kregen. Hint hint, vertel al je vrienden over dit verhaal, stem en laat me weten wat je er van vind! ;) xx Annelien
