KORKU

.

Kimi zaman düğümlenir boğazınız. Konuşsmak istersiniz ama yüreğiniz bilse bile diliniz bilmez söylenmesi gereken sözcükleri. Boğulursunuz. Kelimelerin boğazınızda sıkıştığı gibi siz de etrafınızdaki duvarların arasına sıkışırsınız. O kadar zordur ki o çözümü bulamilmek. Ufukta ne olup olmadığını bılememek dağıtırr sizi. Gelen her acı dalgası dahası var mı sorusunun cevabını verır size. Gözyaşlarınızı kıskanırsınız, onlar gibi özgür olabilmek kimin gördüğünü umursamadan kendi yolunu çızebilmek kendi ördüğünüz duvarların dışına çıkabilmek ordan kaçabilmek istersiniz. Kurtulamayacağınızı bilseniz bile.

Yatağıma uzandıktan sonra telefonumdan bir şarkı açtım ve gözlerimi kapattım.

Küçüklüğümden beri hayatımın aşkını hayal ederdim. Aşık olmak nasıl bir histi? Beni de biri sevebilir miydi? Filmlerde olduğu gibi aşkla bakabilirmiydi bana?

Ama hayır ben bir sürü hata yapardım defalarca yanılırdım amaa kendime sadece bir konu hakkında güvenirdim. Aşka inanmazdım. İnsanlar onun kusurlarını bile bile koşulsuz bağlanmaazdı birbirlerine. Hep bir art niyet vardı. Etrafımda hiç gerçek bir çift görmemiştim ki buna ailemde dahildi. Evet ailem, ne kadar güzel bir kelimeydi diimi, bir çok çocuğun anne ve Babası yoktu evet bu konuda şanslı sayılabilirdim belki ama kendimi hiç öyle görmedim göremedim izin vermediler. Kendimi hep dışardan biriymişim gibi hissettirdiler. Evet beni koruyup kolladılar kol kanat gerdiler hayatımı kurtarmam için çabaladılar güya tüm bunları benim ne istediğimi sormadan benim neden diye