DİKKAT ÖKÜZ ÇIKABİLİR!!!

"Hastayı kaybettik."

Multide Asya(Bu kız çok fazla kuzenime benziyor:))                                                                                                                 

Asya'dan

Hep birlikte ilerlerken aniden bir araba Arya'ya...Olamaz!Canım,kardeşim,Arya'mm.Ahh her yerim titremeye başladı bile.Ağzıma gelen tuzlu tat ile ağladığımı anladım.Sanırım depresif atak geçiriyorum.Ağlamam bir süre sonra hıçkırıklara dönmüştü.Ahh şu anda çok şiddetli bir şekilde depresif atak geçiriyorum.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Arya...Ah hepsi bizim suçumuz.Bu okula gelmemeliydik.

Ediz'den

 Birden bire bir arabanım Arya'ya çarpmasıyla hafif bir şok geçirdim..Arya...Hemen Arya'nın yanına koştum.Başı çok feci bir şekilde kanıyordu.Olamaz,bu olamaz,Arya ölemez,benim kardeşim ÖLEMEZ.Ahh gözlerim dolmaya başlıyor bile.Allahım nolur yardım et.Alelacele ambulansın numarasını tuşladım.Dayan kardeşim...Bir süre sonra ambulans sirenleri duyulmaya başladı.Eğer Arya'ya bir şey olursa ben yaşayamazdım.Çünkü Arya benim tek kardeşim.

Lara'dan

Gelen ambulans ile gözümden akan yaşı sildim.Fakat ne kadar silsem de gözümde akan yaşı durduramıyordum.Arya hemen sedyeye yatırıldı.Hemşireler alelacele onu ambulansa bindirdiler.Ediz öne bindi.Biz de arkaya,Arya'nın yanına oturduk.

Normalde aralarında en soğuk kanlıları olan ben bile,babamın ölümü dışında hiç ağlamamış olan ben bile şu anda ağlıyordum.Hemşireler Arya ile ilgileniyorlardı.Sonunda hastahaneye gelmiştik.Tüm doktorlar Arya'nın başına toplandılar.Hemen onu acile aldılar.Bir kaç doktor içeri girdi.Biz de oturup beklemeye başladık.Başka ne yapabiliriz ki...

 Yazardan(Ayy bunu yazarken bile heyecanlanıyorum,acaba yazarken ne olacak...)

14 gündür Arya hastahane odasındaydı.Ediz,Asya ve Lara onun başından hiç ayrılmamışlardı.Lara dahil hepsi yıkılmış halde idi.Ediz Arya'nın annesini ve babasını ilk gün aramamayı,ciddi bir şey olur ise aramayı düşünmüştü fakat onların kızlarına olan bağlılığını hatırladığında arama kararı almıştı.Ne de olsa onlar ailesiydi ve  bunu bilmelilerdi.Her ne kadar yıkılacak olsalar bile.

Günler hızla geçiyordu ve herkes hayattan kopmuş gibiydi.Kimsenin işi,okulu,hayatı umrunda değildi.Durumlarını kısaca açıklayacak olursak Ediz gün geçtikçe agrasifleşmiş,doktorlara çatıyordu,Lara ağlamıyordu fakat hiç konuşmuyordu da,yani ruh gibiydi,Asya ise her gün kendinden geçiyordu ve her gün daha fazla ağlıyordu.

Arya iç kanama geçirmişti ve şu anda komadaydı.Ailesi aynı onlar gibiydi.Hatta daha da kötülerdi.Çökmüşlerdi.Özellikle babası kızına çok düşkün olduğu için aşırı derece üzülmüştü.Ağzına bir lokma sürmüyordu.Asya dışında herkes umudu kesmiş,ölümü bekliyordu.Fakat Asya Arya'nın güçlü kalıp yaşayacağını biliyordu,hissediyordu.Ya da bir türlü kabul edemiyordu en yakın arkadaşının ölümünü...

Asya artık dayanamayacağını anlayınca Arya'nın odasına girmek için doktorun yanına gitti.Çünkü odaya kaç gündür kimse giremiyordu ve buna sinirlenmeye başlamıştı.

"162 nolu odadaki Arya ILGIN adlı hasta ile görüşmek istiyorum"dedi.Sesi her zaman etrafa neşe dağıtan Asya gitmiş,yerine bitmiş bir Asya gelmişti.Bu durum sadece Asya için değil,Ediz ve Lara için de böyleydi.Hepsi normalde oldukları gibi birbirlerinin soğuk espirilerine gülüp salaklıklar yapamıyor,eğlenemiyorlardı.

"Şu anda hasta ile görüşemezs-"Asya lafını hayatında hiç bağırmadığı kadar bağırarak bölmüştü.

"Ya sen beni o odaya alırsın,ya da senin ağzına sıçarım.O yüzden şimdi beni o odaya alacaksın.Aksi taktirde bunu yapmaktan çekinmem,yaparım.Anladın mı?"Asya bile kendinden böyle bir şey beklemiyordu.Tamam küfür ederdi fakat hiç bu kadar sinirlenerek konuşmamış,küfür etmemişti.

.Ama sanırım işe yaramıştı çünkü doktor Asya'ya gözlerini pörtletmiş bir şekilde bakıyordu.Doktor Asya'yı odaya girmek için giymesi gereken kıyafetlerin bulunduğu odaya getirdi yani hazırlık odasına götürdü.Asya kıyafetlerini giyip maskesini taktı ve Arya'nın odasına girdi.Yüzü çok solgundu.Her zaman kiraz kırmızısı,dolgun dudakları şu anda morarmış,rengi gitmişti.Her zaman parıldayan masmavi gözleri şu an karanlığa bakıyordu.Asya kardeşini böyle görmeyi kendine yediremiyordu.Sürekli kendisini suçluyordu.Sanki o okula gelmeseler ona bir şey olmayacaktı.Oysa onun bir suçu yoktu.Bahane üretmeye çalışıyordu kendince.Duyamadığı halde onunla konuşmaya başladı.                                                                                          

Asya'dan                                                                                                                                      "Arya,kardeşim,bitanem...Keşke senin yerinde ben olsaydım,keşke o araba bana çarpsaydı diyorum kaç gündür.Keşke Arya yaşasa da ben ölsem diyorum.Seni böyle görmek canımızı o kadar çok yakıyor ki.Hepimiz sadece senin ağzından çıkan bir kelimeye bağlıyız sanki.O kadar korkuyoruz ki sonsuz bir uykuya dalıp gidersin diye,o kadar korkuyorum ki bir daha senin ağzından adımı duyamam diye.Hepimiz bitmiş bir haldeyiz.Ediz bile,etrafına neşe saçan,onun yanında kahkaha atmamak imkansız olan Ediz bile şu anda etrafındakilere sataşıyor.Lara bile kaç gündür sanki bir ruh gibi etrafta dolaşıyor.Lütfen dayan kardeşim,lütfen..."                                                                                                                                   Lafımı bitirmemle birlikte makinenin tek çizgi haline gelmesi bir olmuştu.

Ben korkudan kımıldayamıyordum.İçeri doktorların girdiğini gördüm.Fakat kimsenin sesini duyamıyordum.Bir hemşire beni dışarıya çıkardı.Fakat ben hemşireden kurtulup odaya girmeye çalışıyordum.Bir yandan hemşire,bir yandan Ediz ve Lara beni tutmaya çalışıyordu.Ama onlar da sanki odaya girmemek için can çekişiyor gibilerdi.Annesi ve babası da şu anda cama yapışmış,kızlarını izliyorlardı. Biraz sakinleşince odanın camından bakmaya başladım.OLAMAZ...Arya'ya elektroşok(Sanırım böyle yazılıyor.) cihazı ile kalbin tekrar atmasını sağlamaya uğraşıyorlardı.İçerideki doktorlar Arya'nın üstüne beyaz bir şey seriyorlardı.Lütfen düşündüğüm şey olmasın,lütfen...Doktor odadan çıkınca doktorun  ağzından çıkan tek cümle ile doğru düşündüğümü anladım.

"Elimizden geleni yaptık fakat hastayı kaybettik."                                                                                                                                

Yazardan                                                                                                                                                                                Duyduğu cümle ile Asya'nın ayakları onu taşıyamaz olmuştu ve yere yığılmıştı zavallı kız,Ediz ise şoka girmiş,karşısındaki duvara bakıp ağlıyordu,daha doğrusu ağladığının farkında değildi,Lara ise kaç gündür içinde kalan göz yaşlarını salmıştı bile.Hıçkırarak ağlıyordu ve sürekli aynı şeyi tekrarlıyordu 'Arya Ölemez'...Arya'nın annesi Esma Hanım ve babası Kuzey Bey hıçkırarak ağlıyordu.İlk göz ağrıları hayata gözlerini yummuş ve sonsuz bir uykuya dalmıştı.Ekin ise sinirden duvara yumruk atmak ile meşguldu.Elleri kanamaya başlamıştı bile fakat o bunu hissetmiyordu çünkü içindeki acı herşeyi unutturuyordu ona.Hepsi bir daha nasıl onun gibi bir insan bulabileceklerini düşünüp,kahroluyorlardı.Fakat duydukları ses ile hepsi şaşkına uğramış,daha doğrusu korkmuştu.

"Lan noluyo amına koyayım.Bir uyutmadınız!"Diyen ses ile hepsi odaya dalmıştı.Arya beyaz çarşafı üstünden çekmiş,koltuktan fırlamıştı,canlı kanlı Arya olarak karşılarında durup onlara bakıyordu.Fakat o ölmemiş miydi yahu???

SİZCE NASIL BİR BÖLÜMDÜ.BİRAZ KISAYDI AMA BENCE ÇOK GÜZELDİ.ACABA ARYA NASIL UYANDI?ARKADAŞLAR BU ARADA YORUM YAPIN.BUNU YAZMAKTAN PARMAKLARIMDA ...........BİTTİ.ORAYI BULAMADIM,OLSUN :)))HEPİNİZİ GOCCAMAN ÖPÜYORUM.