i love you so...

Entry 1:meeting the rebel

CHAPTER 1: Meeting the rebel

(a/n: Adrian sa right side------>)

Maureen's POV

Babye po mama!! Pasok na po ako.” Sabi ko sa mama ko na nasa kusina ngayon

“Hindi ka na ba mag aalmusal Maureen!” sigaw ni mama

“Hindi na po ma, kasi late na eh.!” Para kaming baliw ni mama, nagsisigawan hahaha

“OK. Take care Maureena!” hihi ang sweet talaga ng mama ko. Kaya mahal na mahal ko yan.

“Mau, sabay ka na sakin. Paalis na ko” sabi ng kuya ko, yan si kuya Harold, 23 na siya at nagwowork na.

“ah-eh hindi na kuya.. okay lang..”ayoko kasi ng hinhatid ako kasi ahh…basta explain ko later.

“sure ka?sige.ingat ha” haha..ang bait talaga ko ng kuya ko .

Tatlo na lang kami nila mama pati ni kuya, namatay si dad 11 years ago.I was 6 years old that time, hindi ko na masyadong maalala kung anong nangyare basta ang alam ko he was KILLED.

Kanina pa ko nagsasalita hindi pa pala ako nagpapakilala.

I’m Maureen Louisa Lopez. 17 years old.

Alam niyo ba kung bakit ayaw ko sumabay kay kuya?

Kasi….pagdating sa school, isa akong TALUNAN, isa akong no one..

Kumbaga hindi nageexist sa mundo..

Walang taong kumakausap sakin.

Walang pumapansin.

“oi diba si Maureen yun…” girl 1

“ay.oo nga no, kapal naman niya magpakita pa.”girl 2

Yan lagi ang bubungad sakin kapag papasok ako ng school…Sa mata nila isa akong malandi, walang kwentang tao, bitch…

Dahil siguro sa marami na kong nagging boyfriend at kahit isa walang tumagal,

Siguro pinaka matagal na yung 4 months

Bakit? Dunno.siguro dahil lagi akong naloloko, naiiwan..

At pag dating ng chismis sa kanila, iba ang lumalabas..

Ako daw ang nanloko,ako daw ang nangiwan. Well wala na kong pake sa kanila..

Naglalakad ako sa corridor at alam kong pinagtitinginan na nila ako, well what’s new lagi naming ganyan ehh.…naglalakad ako ng may bilang—

*boogsshh*

“ANO BA??!ANO BA MAUREEN HA?! Hindi ka ba tumitingin sa dinadaan mo??”

Nagkabunguan kami. Nalaglag yung mga gamit ko.

“ANO BA? Hindi ka ba marunong tumingin sa daanan ha?!” yan si Dianne. Ang babaeng walang ibang ginawa kung di ang apihin ako.

“sorry Dianne ha, hindi ko sinasadya eh.” Well actually pareho kaming may kasalanan kasi nakikipagusap siya sa kasama niya.

“Sorry?! Malandi ka na nga! Tatanga tanga ka pa! tabi nga dyan!” Lagi siyang ganyan. Sana’y na ko minsan tinatawanan ko na lang.

Pagkatapos kong pulutin yung mga gamit ko nagdiretso nako sa classroom namin. Lahat sila nakatingin at nagbubulung-bulungan.haha..ignore..ignore..dirediretso lang ako sa chair ko sa likod, wala akong katabi at kung itatanong niyo kung may kaibigan ako??

WALA.

Para akong hangin lang ditto sa school.

Para sa kanila hindi ako nage-exist.