CHAPTER 6: RULES
Paglabas ko ng gate biglang may humila sa akin…..
.
.
.
.
.
At------
.
.
.
Psh. Si Adrian lang pala.
“ Adrian pwede ba? Wag muna ngayon, wala ako sa mood ehh..” sabi ko na hindi nakatingin
.
.
.
.
Pero---
Bigla niya akong…..
.
.
.
.
.
NIYAKAP??!
.
.
.
Ewan ko pero, hindi na ko nag react sa yakap niya,
Ang sakit pa rin kasi eh, akala ko nakamove on na ko
Hindi pa pala,
He tapped my head and hugged me so tight.
“sige lang iiyak mo lang.” he said
Parang gripo yung mga luha ko,
Tuloy tuloy sa pag tulo…
Parang may sariling isip sila.
Eyes!
Stop crying!!
.
.
.
Niyayakap niya lang ako at saka hinahaplos yung likod ko.
Ewan ko talaga kung bakit, pero naiiyak talaga ako.
Dapat this time nakamove on na ko eh,
Dapat wala na….
Wala naman na eh…
Oo wala na,
It’s just that I can’t forgive him yet, I think kahit kaibigan nga hindi
Ko kayang ibigay eh,
It hurts so much.
“ gago yun ah, bakit ka niya pinaiyak? Bugbugin ko na ba??” ha?
Adik to oh.
“haha *sobs anong bugbugin? Napuwing lang ako*sobs OA mo ahh haha”
Pinilit kong sabihin kahit na naiiyak ako.
Kumalas siya sa pagkakayakap at nagsalita..
“bobo mo talaga. Magsisinungaling ka na nga lang, hindi pa effective!”
Ay, sorry naman I’m not a good liar eh
“haha..sensya ha, turuan mo nga akong mag- lie *sob” sabi ko with a fake smile
He hugged me again.
“Don’t mind people who hurt you,
Let karma strike them…..” he said
BINABASA MO ANG
i love you so...
Novela JuvenilI'm Maureen. 17 years of age. loner? bully? yes...that's my traits. that's me, it's because of my mistakes. I thought i would be a" forever alone" person... but HE came, he's irritating, he's noisy, but i love it.. i love him.. pero sabihin na natin...
