Prologue:
Its all about destiny, distance, faith, and courage. Have you ever wonder, why half of the people in this world, is inlove? What do they get about it?
Hurt?
Pain?
Happiness?
Did you ever experienced it? What does like to be a lover? Did you go in Paris, to be a great one? Did you feel equally loved? Do you always put effort in seeing each other? Did he/she tells you "I love you" when you least expect it?
Well, who doesn't get hurt when your'e actually inlove? I know, that being inlove is one of the best things I did. But it doesn't matter at all. When its done, its done. NO MORE.
Tuesday.
Chapter 1
Nikka's POV
"Destiny, Distance, Faith and Courage." yan ang title ng essay ko ngayon. English class kasi namin eh. Pinass ko na yung sakin at pagkatapos neto, break na. Second day of school namin ngayon. Ang saya saya ko nga eh. Kase kaklase ko nanaman siya. At kasama ko pa ang mga matatalik kong kaibigan. Si Diyane, Sandy, at Janine.
Classmates ko na sila noong 1st year pa kami, at ngayong, 3rd year na kami, magkaklase parin. Ang saya diba? Hindi ko nga maimagine na hindi ko sila makakasama, kahit isang araw lang. Eh ano? Mahal ko manga yun eh. Kahit minsan, BALIW kame, which is true. Mahal na mahal parin namin ang isa't isa. Thats whats friends are for, hindi ba?
Masaya silang kasama. Lalo na kapag HRG namin, todo kwento dito, kwento doon. Para ko nanga silang kapatid , sa sobrang close namin. At sympre, hindi mawawala ang LOVELIFE ni Diyane. Amft. At kung gaano kabaliw si Sandy kay Cj.Hindi nga nila maiwasan na hindi pag usapin yun eh. At sympre, lagi naman kaming nakikinig ni Janine sa kanilang dalawa. Pero hindi naman kami, nagmamadali. May oras para diyan. Hindi pa ako handa. Teka? Hindi ko naman pinaghahandaan eh.
Maghanda ka na.
Para saan? tanong ko sa utak ko.
Meron mangyayari sayo.
Bigla naman akong natakot doon at saktong nagring na yung bell. RECESS na namin. SA WAKAS. MAKAKAKAIN NARIN AKO. ANONG MANGYAYARE SAKIN? Inalis ko sa utak ko, ang sinabi ng utak ko. ANO? Ano ba itong nangyayari saaken? Grr.
"Niks?" isang pamilyar na boses ang aking narinig sa likod ko ng inaayos ko ang bag ko at kukunin ko sana ang wallet ko nang napansin kong, siya. Siya nga. I can tell using my nose, I smell him. Sweet scent of flowers. Bigla naman akong nainis. Anong kailangan neto?
Si Jonathan. One and only Mr. Romero.
Patay kang bata ka. Naku naku naku. Gagawa ba nanaman to nang eksena? Gahhh. Space in, space out. Turo yan sakin ni Sandy. Ang baliw namin no? Ginagamit namin yan, kapag kinakabahan kame o kaya kapag nagagalit. Parang, breathe in at breathe out lang. Pero, iba ang nararamdaman ko ngayon eh. Hindi ko maipaliwanag. Pero sigurado ako, inis lang yan.
Nakita ko sina Sandy, kasama si Janine at Diyane. Papunta sila sana kung nasaan ako, pero pinigilan ni Diyane yung dalawa at may ibinulong ito sakanila. Grr. Ganyan talaga sila. Pag alam nilang kinakausap ako ni Jonathan, iiwanan nila kame. Magsasalita na sana ako pero nagsalita ulet siya.
