Bencil Olmalı Insan

Düşünürdüm

Papatyalar içinde güldüm
Huzursuz geçti ömrüm
Gün geçtikçe süzüldüm
Buna ençok ben üzüldüm

Düşmüştüm, tökezledim dostum yoktu anladım
Bana en iyi sırdaş yine ben oldum
Caresizligime huzurum, yalnızlığıma kalabalığım oldum
Hep karanliklarda boğuldum

Hayallerim vardı da düşünürdüm
Düşündükçe tüylerim ürperir üşürdüm...