matapos ang katlong tugtog ni oji-san, lumapit siya sa amin at sa gitna namin ni hiro siya umupo. hinaplos niya ang mahaba at itim kong buhok saka umakbay sa akin at ganundin kay hiro.
"i wish id live more years to experience this happy moment of us over and over again." biglang sambit ni oji-san tsaka niyakap kaming dalawa ng mahigpit.
"uhm.. oji-san.. uhm ano po.. nevermind" bat hindi ko pa masabi? nauutal ako. tsk
"if there's something bothering you my hime, you can tell oji-san." nahalata niya sigurong may gusto akong sabihin pero nag hehesitate ako.
"i dont know oji-san.. baka po kasi magalit kayo.." sabi ko
"well see. sabihin mo na muna" sagot niya
tumayo ako mula sa pagkakaupo. lalakasan ko na ang loob ko. huminga ako ng malalim at muling nagsalita.
"Oji-san i want to study in a Public School"
lumaki ang singkit niyang mga mata. napanganga siya, parang gusto niyang mag salita pero walang lumalabas sa bibig niya. huminga siya ng malalim at nag salita.
"are you out of your mind? i will not approve that! alam mong strikto ako pagdating sa safety mo! ano bang pumasok sa isip mo at nag desisyon ka ng ganyan?! A princess is meant to go to Royal Academy-- not just some cheap public school! do you understand?!"
i was shocked. naghehesterical na siya. naningkit lalo ang singkit niyang mga mata.
"oji-san please, last na lang po ito. please payagan nyo nako. *sobs* lolo.. ayoko na dun.. please, let me be"
"No hime. im am not happy about that decision of yours. i certainly do not want you to leave royal academy."
"p-pero cant i do what i want? sinusunod ko naman po kayo lagi oji-san, hindi naman po ako nag rereklamo sa pagiging strikto nyo. i rebel sometimes yes, but i always end up doing what you say in the end. please oji-san? eto lang po please"
"give me a good reason why should i let you go to some cheap old and dirty public school?"
"b-because ayoko na sa Royal Academy. gusto kong makasalamuha ng normal na mga tao... yung hindi boring, yung hindi puro ka pormalan ang nalalaman. gusto kong maranasan ang buhay ng mga normal na tao. yung naglalakad ng walang body guards, yung malaya kang nakakagalaw. gusto kong magkaroon ng mga totoong kaibigan-- yung kahit mahirap sila marunong silang magpahalaga ng kaibigan at hindi puro kasakiman at pagpapayaman ang nalalaman. gusto kong maging masaya, gusto kong mag saya kasama ng mga magiging totoo kong kaibigan. i want something.. fun. please oji-san.. please turn my boring world upside down."
he took a deep breath at ipinikit ang mga mata niya. hinimas himas ang noo niya at nag-isip. minutes later he finally spoke..
"very well then, papayagan kita-- but i have one condition.. youll take arthur with you to ensure your safety"
"oji-san naman.. *sobs* body guard na nga sa bahay, body guard pa din sa school? i can take care of my self already! *sobs* hindi na po ako bata."
"are you disobeying me?! no! you shall be with arthur at all cost! that's that!"
"b-but oji-san! please! im begging you! i will take care. i promise.. you know me right? i-i wont be in trouble anymore. i swear!"
"Why are you doing this to me?! pinayagan na kita! dont fckn push me to my limit yla!"
i was stiffened. totoo ba ang narinig ko? he called me that? he never called me yla since.. since i cant remember.
i got back to my senses at nagsalitang muli.
