Same old room. same old light red walls. same old tv with my xbox on side. same old queen size bed. same old stuffs. same old day. same old boring day.
im bored. so bored. very bored. totally bored! GOD, please turn my boring world upside down.
umupo ako mula sa pagkakahiga. buong araw na akong nandito lang sa kwarto dahil sa sakit na dinadala ko. bakit ko ba kasi kailangang maranasan to? cant i take a break? it hurts, big time.
"hime, pinatawag mo daw ako?"
"yes arthur i want you to bake me a caramel cake. and i mean, now"
"but hime i dont know how to ba--
"is there any problem with that, arthur?" punong puno ng awtoridad kong tanong. tinaasan ko siya ng isang kilay. pag ako nainis sayo, humanda ka arthur.
naramdaman niya sigurong pinipigilan ko lang ang sarili kong mainis sa kanya kaya napaayos siya ng tindig.
"as you wish, hime"
nag bow si arthur at tuluyan nang lumabas ng room ko. i turned the tv on and tried to find some channels worth watching. nanuod ako ng mga soaps but eventually na bore din ako so naglaro na lang ako ng xbox.
sumasakit nanaman, ramdam ko. nahiga ako sa kama ko at tiniis ang sakit na nararamdaman ko, pinipigilan kong umiyak. ang tagal naman ni arthur. sabi ko sa sarili. ipinikit ko ang aking mga mata at sinubukang matulog. napabalikwas ako sa kama ko nang may isang kalabog sa pinto ang aking narinig.
"Yla! yla! open this door! ylaaaaa!"
pagmulat ko ng aking mata, nakita ko ang isang batang lalaking nakatayo sa pinto ng kwarto kong nakabagsak sa sahig. nanlaki ang mata ko sa nakita ko.
"WHAT THE HELL HIRO?!" sigaw ko sa kanya.
"eh kasi you wont open the door so i let rofus do it" then he giggled. that little rascal!
"mapapagalitan tayo ni Oji-san! gosh!"
"nah. dont worry yl, rofus will fix it"
pagkatapos niyang sabihin yun ay nanlaki ang mga mata ng butler niya.
"but young master, i-i dont know how to"
"is there a problem with that, rofus?" he gave rofus a smile, that devilish smile. he totally is my little brother.
"no young master, ill fix it right away"
"good. and yl? lets go i wanna show you something!"
bago pa man ako makaangal ay hinila na niya ako pababa ng kwarto, papuntang dining-- ay hindi sa garahe-- ay anak ng sa garden pala! hila kasi to ng hila kala niya naman nag eenjoy ako!
pina upo niya ako sa isa sa mga bench na nandun sa garden namin tsaka inutusan akong ipikit ang mga mata ko.
"hey! i said no peeking!" sabi niya sakin at hinampas ang noo ko.
"im not peeking stupid" ani ko sa kanya. nag hintay pa ako ng ilang segundo hanggang sa..
"and here it is tadaaaaaa~" rinig kong sabi ni hiro.
thats the queue para imulat ko na ang mga mata ko. nakita ko ang isang toy helicopter na lumilipad sa hangin na kino-kontrol naman niya gamit ang controller na weird. napairap ako.
"kung dinala moko dito para ipakita ang bagong toy helicopter na bili ni oji-san, ay aakyat na ako sa kwarto ko at hinihintay ko pa ang caramel cake ko" ani ko.
"no yl! wait! dont you realize it? this is my new invention yl!" sabi niya.
lumaki ang mga mata ko sabay napanganga sa sinabi niya! oo alam kong genius ang kapatid ko pero ginawa niya yan?! that's unbelievable!
