Hayatının nasıl iyiye veya kötüye götürebilecegini sen belirleyemessin bunu senin kalbin belirler. Ve kalbin çok darbe almışşa eğer seni hep kötüye doğru sürükler. Ve sen hayatını kalbine emanet etmemen gerektiğini çok sonradan anlarsın. zamanla acılarda diner aslında dinmek değilde alışmak gibi birşey. Belki bu acıları sana yaşatan insanı çok özlersin ama dönemessin çünkü aldıgın yaralar, darbeler aklına geldikçe kaçarsin ondan. Zaman geçer ama senin yaraların geçmez,sadece izleri kalır. Her oo izlere baktıça canın her defasında acır, özlersin, özledikçe onunla konuşmak istersin ama yapmassin. Yaşattıkları aklına gelir. Bir adım geri çekilirsin. En zor durumlardan biridir bu. Ve sonradan karşına birisi çıkar, seni mutlu etmek için vardır senin hayatında. Ama sen tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korktuğun için ondan kaçarsın. Tekrar aşık olmaktan korkarsın. Güvenemessin bazen birakır gider diye... O her seni mutlu etmek istedikçe sen onu kırarsın ve bir gün paramparça oluşunu izlersin , senin olduğun gibi. Yaşadığın şeyleri bir başkasına yaşattığını görürsün. Pişman olursun belki... Belkide kendini affetirmeye çalişirsin iş işden geçtikten sonra... Bunları yaşadığına ve yaşattığın için hep kendini suçlarsın... Suçladıkça sessizleşir, sessizleştikçe attığın çığlıklar daha çok büyür ve kimse duymaz. Sadece içinde yaşarsın bu olanlardan sonra... Tek bir kişiyi sevmen, onun sana yaşattıklarını bir başkasına yaşatman seni bunlara sürükler... Hayat bu bazen en büyük yeminini bile bozdurabiliyor. Bunu mu yaptıramıyıcak sana?
