Gepest

5

Nou, hier boven zie je hoe ik er uit wou zien.. Maar ik lijk nogsteeds op mezelf. Zelfs make up is te mooi voor mij. Ik stuur wat mailtjes naar die vrouw van de kleren die ze moest bestellen. Ze zei dat ik zo veel uit mag kiezen als ik wil !

Als ik klaar ben ga ik naar mijn eigen keuken en eet snel een broodje. Daarna ga ik uit mijn kamer. Ondertussen heb ik alle make up al eraf gehaald. "Goedemorgen!' Zei ik tegen haar. Ze groette mij terug. Op dat moment ging de bel. "Ik ga wel even kijken' zei ze. Ik keek uit mijn raam en zag dat het 3 polities waren. Ze hadden een foto in hun hand. Een soort poster. Als ik even goed kijk zie ik dat ik dat ben. Ik schrik en verstop me snel in mijn inloop kast.

Nu komen de herinneringen weer naar boven. Ik begin te huilen. Dan hoor ik niks meer. Ik kijk snel uit het raam en zie dat ze weg zijn. Ik ga naar beneden en ik zei: 'wat deden de polities daar?' Ze antwoordde terug: 'ze, ze kwamen voor jou'. Ze zegt het op een hele rare manier. Ineens verschijnen er drie polities achter de deur. Zo te zien heeft iemand mij in dit huis ooit gezien. Ik schrik en kijk snel naar de grond.

"Kom, je moet mee' zei hij. 'Waarom? Het is hier veel leuker. Hier kan ik zijn wie ik ben!' Ze trokken mij mee. Ik keek naar de vrouw. Zij keek verdrietig maar ze deed niks. "Het is de recht dat ouders hun kinderen zien zolang ze dat willen en mogen" zei een van die politie agenten. "Maar ik wil niet terug! Ik wil hier blijven!' Die vrouw zei: 'wacht! Je spullen liggen nog hier'

Ze kwam terug met mijn laptop, mijn kleding, make up en sieraden. Ik antwoordde met tranen in mijn ogen 'dankjewel! Ik zal je missen. Je moet weten dat ik heel dankbaar ben. Je kan me altijd bereiken'. Ze lachte en knikte. En toen moest ik dus terug.