Οι Απαγωγείς 2: Απο το τέλος στην Αφετηρία.

Κεφάλαιο 3

          Ήταν ήδη βράδυ.Η Κατρίνα ήταν στην Κουζίνα με τη Θεία της και μαγείρευαν - ενώ η Άννι ήταν στο σαλόνι με τον Γκέιμπ δείχνοντας του τα αγαπημένα της παιχνίδια. Η Θεία Μαίρη χαμογέλασε πλατιά , βλέποντας πόσο ταιριαστοί ήταν η Άννι και ο Γκέιμπ - σαν πατέρας και κόρη... Σκέφτηκε πριν γυρίσει προς το μέρος της Κατρίνα.

"Σκέφτηκες να κάνεις μια καινούργια αρχή,γλυκιά μου"? Της πέταξε ξαφνικά , και η κοπέλα έμεινε ακίνητη για λίγα δευτερόλεπτα πριν απαντήσει. "Νομίζω ότι την καινούργια αρχή την έκανα μόλις ήρθε να ζήσω μαζί σου θεία Μαίρη.."

Η ενήλικη γυναίκα χαμογέλασε, και τα ζυγωματικά της υψώθηκαν δείχνοντας πόσο κολακευτική μπορούσε να γίνει. 

"Ναι μα... εκτός απο αυτό... Αυτός ο Γκέιμπ,φαίνεται καλό παιδί.."

Η Κατρίνα κοίταξε τη Θεία της σοκαρισμένη , "Με τίποτα"! Αναφώνησε και κατευθύνθηκε στο ψυγείο αρπάζοντας δύο ντομάτες,και κλείνοντας το με φόρα. "Εγώ και ο Γκέιμπ...αδιανόητο.." Άρχισε να μουρμουρίζει ανεξέλεγκτα , πριν τοποθετήσει τις ντομάτες στον πάγκο της κουζίνας και αρχίσει να τις κόβει γρήγορα.Η Θεία της χασκογέλασε.

"Εγώ απλά είπα τη γνώμη μου.... και αν όντως είσαι αντίθετη με αυτό,γιατί κοκκινίζεις"? Τη ρώτησε,κλείνοντας της το μάτι.

"Δ-Δεν κοκκινίζω,Θεία! Απλά η σκέψη απλά είναι τρελή.. ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τον Γκέιμπ! Για να 'μαι ειλικρινής , δεν τον συμπαθούσα καν.."

Έριξε πίσω της μια μακρόχρονη ματιά. Ο Γκέιμπ κράταγε την Άννι στα χέρια του,σαν να ήταν πούπουλο,και την γύρναγε γύρω-γύρω. Το κοριτσάκι γέλαγε και το πρόσωπο του φώτιζε από χαρά, η Κατρίνα θα ορκιζόταν πως δεν την είχε ξαναδεί τόσο χαρούμενη..

[συνεχιζεται]