Why did he do that? || Harry Styles

Chapter 11

Pov. Amy

Ik zit op de bank met een kopje thee. Niall heeft een interview en Darcy wou graag mee. Harry is er ook. Ik hoop maar dat hij van haar afblijft. Misschien was het eigenlijk toch niet zo slim om tegen Darcy te zeggen dat Niall de vader is. Wacht, waarom niet eigenlijk? Ik twijfel toch niet aan de relatie tussen Niall en ik? Nee, dat niet. Of wel? Ooit komt ze er toch wel achter. Misschien moet ik met Harry gaan praten. We moeten het toch ooit eens gaan uit praten. Beter nu dan dat ik er de hele tijd tegen op zie. Zal ik hem nu bellen? Nee, straks is hij nu bezig met het interview. Maar straks is Niall thuis, dan kan het ook niet meer. Ik pak m'n telefoon en zoek in m'n contacten naar Harry. Ik blijf een tijdje met m'n vinger boven het hoorntje hangen maar dan klik ik toch. Ik hou 'm met trillende handen tegen mijn oor. Net wanneer ik denk dat hij niet meer gaat opnemen hoor ik zijn mooie stem waar ik voor was gevallen.
'Met Harry.' Hoor ik aan de andere kant. Ineens lijken mijn woorden verdwenen te zijn. 'Hallo?' Net als hij bijna wil ophangen begin ik met praten.
'Hee, Harry.' Ik stop even. 'Met Amy.'
'Amy?' zegt hij verbaasd.
'Ja, uh stoor ik?'
'Nee hoor. Ik ben net klaar met het interview.' zegt hij.
'Moet Niall nog?' vraag ik.
'Ja, we worden allemaal om de beurt geïnterviewd. Niall moet als laatst dus hij is hier nog wel even.'
'Ik uh wou vragen of je misschien even langs wil komen.' Dat klonk eigenlijk best wel raar. 'Om even te praten.' zeg ik nog gauw. Het is even stil. 'Harry?'
'Ja, sorry. Tuurlijk wil ik langs komen. Wanneer?'
'Nu?'
'Is goed.'
'Oké, maar wil je trouwens niks tegen de jongens zeggen?'
'Nee, ik zeg niks. Tot zo.'
'Tot zo.' Ik hang op. Well, that was pretty awkward. Zal ik straks tegen Niall zeggen dat Harry en ik hebben gepraat? Ik denk dat dat wel het handigst is.

Na een tijdje gaat de bel. Ik sta op van de bank en loop naar de gang. Ik zucht even en open dan de voordeur.
'Hee.' zeg ik.
'Hee.' Ik geef hem een teken dat hij naar binnen mag. Hij doet zijn jas uit en hangt die netjes op de kapstok. We lopen naar de woonkamer.
'Wil je wat drinken?' vraag ik.
'Nee hoor. Bedankt.' Ik knik en ga op de bank tegenover hem zitten. Een paar minuten is het ongemakkelijk stil maar dan besluit ik wat te zeggen.
'Laten we maar vanaf het begin beginnen.' Hij knikt. 'Ik heb een vraag, waarom ben je vreemd gegaan?' Hij slikt.
'Het begon allemaal toen ik Darcy naar school bracht. Ze hing de hele tijd tegen me aan en was constant aan het slijmen. Ik negeerde haar en duwde haar weg. Op een gegeven moment begon ze me te chanteren. Ze zei dat als ik niet met haar op date zou gaan dat ze dan aan de hele wereld zou vertellen dat ik de eerste 3 jaar van Darcy heb gemist omdat ik zo'n klootzak was. Dat wou ik natuurlijk niet en ik dacht 1 date kan geen kwaad. Na die date begon ze me de hele tijd te stalken en nog meer te chanteren. Ik moest alles doen wat ze zei want anders zou ze het als nog gaan zeggen. Na een paar weken was ik er klaar mee en boeide het me helemaal niet meer als ze dat zou gaan zeggen. Ik wilde... bij jou zijn.' Hij krijgt tranen in z'n ogen. Ik heb eigenlijk best wel medelijden met hem. Ik gedroeg me als een bitch terwijl hij het alleen maar deed om te zorgen dat niemand het wist. Hij houdt van me. Hij wil me terug. Ik ga naast hem zitten en trek hem in een knuffel. Zelf krijg ik ook tranen in m'n ogen. 'Het spijt me zo erg.' snikt hij.
'Shh, ik heb het je vergeven.' fluister ik.
'Hoe kun je het mij ooit vergeven na dat ik me zo heb gedragen.' Hij trekt zich terug en kijkt me met betraande ogen aan.
'Jij kon er ook niks aan doen. Je deed het voor jezelf, voor Darcy en voor mij. Zo dat we nog tenminste normaal de straat op kunnen. Het spijt me ook dat ik me zo heb gedragen.' Hij veegt een traan van m'n wang.
'Ik had het verdient.' Ik zeg niks meer maar kijk hem alleen maar aan. We komen langzaam dichterbij. Hij drukt zijn lippen op die van mij. Dit heb ik zo erg gemist. Na een paar seconde trek ik terug. 'Hou je echt van Niall?' vraagt hij. Ik schrik, wat ben ik aan het doen? Ik heb met Niall! Ik deins achteruit en ga meteen een meter van hem weg zitten.
'Ik heb met Niall. Hoe kon ik dit doen? Straks wordt hij boos! Ik kan helemaal niks goed doen. Ik wil hem niet kwijt!' Ik raak in paniek. Harry komt weer dichterbij zitten en trekt me in een knuffel. Ik nestel me in zijn armen.
'Hij wordt niet boos. Ik leg het hem allemaal uit en zorg dat je geen ruzie met hem krijgt. Geloof me.' De paniek zakt weer wat weg maar het is er nog wel.
'Dank je wel.' fluister ik. Net op dat moment gaat de voordeur open en komen er 4 luidruchtige jongens binnen met een klein meisje. Als ze Harry en mij zien krijgen ze een verbaasde uitdrukking op hun gezicht. Ik laat Harry snel los.
'Jij klootzak!' roept Niall. Hij wil naar Harry toe lopen maar Liam houdt hem tegen.
'Niall, rustig. Er is niks gebeurd. We hebben alleen gepraat.' zeg ik zacht. Hij wordt wat rustiger.
'Meen je dat?' Ik knik. Hij trekt me in een knuffel. Ineens trekt er een klein meisje aan m'n shirt.
'Mommy? Wat doet uncle Harry hier?' vraagt Darcy. Ik kniel even voor haar neer.
'Mama en uncle Harry hebben even een kopje koffie gedronken. Was het leuk met de jongens?' Ze knikt uitbundig en begint een heel verhaal te vertellen. Ik lach even en ondertussen lopen we naar de keuken om even wat drinken te pakken. Als we in de woonkamer komen zie ik dat de jongens al op de banken zijn gaan zitten.

Het is avond en ik lig net in bed. Niall is nog even zijn tanden aan het poetsen.
'Hee, babe.' zegt hij en hij komt naast me in bed liggen. Zal ik het hem nu vertellen? Hoe eerder hoe beter.
'Ik moet je eigenlijk wat vertellen.' zeg ik. Hij kijkt me vragend aan. Hij kijkt zo lief. Ik kan dit niet, straks wordt hij boos. Ik zucht diep.
'Harry en ik... uh we hebben... gezoend.' Ik kijk beschaamd naar beneden. Het is stil. Zou hij boos zijn. Ik kijk voorzichtig naar z'n gezicht. Hij kijkt niet boos maar ook niet echt blij.
'Is er nog meer gebeurd?' vraagt hij. Ik schud m'n hoofd. 'Heb je er spijt van?'
'Natuurlijk.' Hij krijgt een lichte glimlach op z'n gezicht.
'Dan vergeef ik het je. Als je het maar niet nog een keer doet.'
'Nee, ik beloof het. Maar ben je niet boos dan?' vraag ik voorzichtig.
'Nou eigenlijk niet. Als je zegt dat je er spijt van hebt en dat je het nooit meer doet dan geloof ik je. Je bent m'n vriendin, ik hou van je en ik vertrouw je. Ik ben blij dat je het eerlijk hebt verteld en dat je er niet nog een paar weken mee hebt gewacht. Dat betekent dat je er echt spijt van hebt.' Ik glimlach en hij trekt me naar hem toe. Ik geef hem een lange kus op z'n lippen.
'Dank je wel, Ni. Je bent de beste.' Hij grijnst en geeft me nog een kus.
'Maar hoe zit het nou tussen Haz en jij?'