Why did he do that? || Harry Styles

Chapter 1

The begin of the story.

Pov. Amy

Dus Harry en ik zijn op straat gezet. 'Misschien kunnen we een huis kopen met het geld wat ik van mijn moeder heb gepikt?' vraag ik. Harry knikt en glimlacht. 

'Fijn dat je eraan had gedacht om geld te pikken. Ik was het vergeten.' lacht Harry. 

'Ik heb €200.000-, zouden we daar een huis mee kunnen kopen?' vraag ik. Harry knikt. We pakken zijn auto. Gelukkig heeft hij een auto, dan kunnen we daar in ieder geval in slapen als het moet. Als we net buiten Londen zijn zien we een te koop huis staan. 'Kijk, Harry!' roep ik enthousiast. Voor het huis staat een auto. Gelukkig, ze zijn thuis. Ze zijn bezig met hun oude spullen eruit te halen. Snel stoppen we voor het huis. 

'Mevrouw, zouden wij wat mogen vragen?' vraagt Harry netjes aan een aardig uitziende vrouw. 'Tuurlijk!' zegt ze vrolijk. 

'Zouden wij dit huis mogen bekijken?' vraag ik. 

'Maar natuurlijk! Kom maar mee.' zegt ze vriendelijk.

*-*

Harry en ik hebben het huis bekeken. De vrouw zei dat we er van haar vandaag al in mochten. Ze waren blijkbaar alleen de belangrijke spullen aan het weg halen. Voor de rest ziet het er heel modern uit met mooie kleuren. Het kost 40.000 euro. 

'Heel erg bedankt.' roepen Harry en ik de vrouw en de man na. Eigenlijk best raar dat we er nu al in mochten. Meestal mag dat pas over een maand. Harry en ik pakken onze 2 koffers. Hij 2 en ik 2. Het huis heeft 2 verdiepingen. Op de 1ste verdieping zitten 3 slaapkamers en 2 badkamers. En de 2e verdieping beschouwen wij als zolder.

*-*

Als alles is uitgepakt ploffen we moe op de bank. We hebben bijna alles. Het enige wat we niet hebben is eten en een eettafel met stoelen maar dat gaan we morgen halen.

2 maanden later

Alles van het huis is nu èindelijk klaar. We hebben de muren opnieuw geverfd, nieuw bed, tafel en tv gekocht en nog wat accessoires.

Harry en ik zitten op de bank een film te kijken. Opeens begint hij me te zoenen. Ik doe gezellig met hem mee. Opeens voel ik me niet meer goed en ren ik snel naar de wc. Ik hang boven de wc te spugen. Harry komt snel aangesneld. Hij houd mijn haar beet. 

'Gaat het babe?' vraagt hij. Ik knik als ik ben uitgespuugd. 'Kom even rustig zitten.' Hij helpt me opstaan naar de bank. 

'Thanks.' zeg ik. Hij loopt naar de keuken en pakt een glaasje water. Hij geeft het aan me. Ik neem er een paar slokken van en zet het dan op tafel. 

'Wat was dat nou?' vraagt hij. 

'Ik denk dat ik gewoon ziek ben, gaat straks wel over.' Maar nee hoor, na een week is dit nog steeds zo. Elke ochtend moet ik weer spugen. 

'Babe, we moeten hier echt even mee naar de dokter morgen als het nog steeds zo gaat.' zegt Harry als hij hoort dat ik weer boven de wc hang. Hij houdt mijn haar weer beet. 

'Uh nee, hoeft niet.' zeg ik snel. Hij geeft geen antwoord. 'Darling, ik moet even boodschappen doen. Ik ben zo terug.' Ik hoor de deur dicht klappen. Ik sta op en loop naar de computer. Ik zoek op: "Iedere ochtend spugen en snel honger krijgen."

Er staan allemaal resultaten. Ik klik er 1 aan. "Als je heel erg misselijk bent 's ochtends en dan ook moet spugen zou het wel eens kunnen zijn dat u zwanger bent. Ik raad u aan om een zwangerschap test te doen" staat er. Geschrokken kijk ik naar het beeldscherm. Ik kan niet zwanger zijn, het kan gewoon niet. Voordat Harry terug komt ren ik nog even snel naar de apotheek hier om de hoek. Als ik thuis kom doe ik snel de test in de hoop dat Harry nog niet thuis komt. 5 minuten later piept het ding. Ik durf niet te kijken. Na 1 minuut kijk ik voorzichtig. Wat!? Nee dit kan niet! 2 streepjes betekende zwanger! Zachtjes begin ik te huilen. Hoe zal Harry reageren? Snel verstop ik de test en veeg ik mijn tranen weg. Ik loop naar beneden en ga zitten op de bank. Het lijkt me beter dat ik het nu gelijk vertel. Als ik het later doe wordt Harry als nog boos omdat ik het hem nu pas vertelde. 

'Baby, I'm home!' roept hij door het huis. Ik zeg niks terug maar begin zacht te huilen. Harry komt snel naar de woonkamer en gooit zijn boodschappen tas neer. Hij komt naast me zitten. 'Baby, wat is er?' vraagt hij bezorgt. Ik schud mijn hoofd. 'Vertel het me, alsjeblieft!' 

'Harry, word alsjeblieft niet boos.' zeg ik snel. 

'Ik wil eerst weten wat er is.' zegt hij. 

'Uh, ik weet niet hoe ik dit moet zeggen maar... Ik ben z-zwanger.'zeg ik zacht. Harry kijkt me geschrokken aan. 

'Dit meen je niet.' fluistert hij. Ik knik. Een tijdje zegt hij niks maar dan wordt hij boos. 'Dit komt gewoon allemaal door jou! Jij wou het zo graag doen!' schreeuwt hij opeens. 

'Dus nu is het mijn schuld? Ik heb toch niet het kind alleen gemaakt of wel soms?!' roep ik kwaad. 

'Nee, maar jij moest weer zo nodig zwanger worden! Weet je wat?! Je doet het maar lekker alleen!' Geschrokken kijk ik hem aan. Snel rent hij naar boven en pakt zijn koffers terwijl ik daar nog geschrokken sta te kijken. Opeens hoor ik een deur dicht klappen en schrik ik wakker.

Voor de rest van de jaren heb ik hem nòòit meer gezien...