Sabah müthiş bi baş ağrısıyla uyandım, yataktan kalkıp gözlerimdeki çapakları temizledim. Saçlarımı düzeltip aşağı indim anneme dedimki
"Anne kardeşlerim nerde?"
"Kızım yine başlama! Senin kardeşin yok!"
"Anne böyle konuşma onları üzüyorsun."
Gözlerini çevirip puflayarak salona geçti.ben Alışmıştım kimsenin bana inanmamasına
Ben Eylül 16 yaşında orta boyda sarı saçlı bi kızım
12 yaşında annem beni piskologa götürdü benim deli olduğumu düşünüyodu. O günden sonra kardeşlerim 12 gün ortalarda yoktu beni bırakıp gittiklerini düşünmüştüm ama geri döndüler. Kardeşlerim de üzülüyordu kimsenin onlara inanmadığına. Annem 2 yıl önce bi hastalık geçirdi ve artık çocuğunun olması mümkün değil. Akşam olduğunda hiç uyumuyorlar yine herzamanki koltukta hareketsiz duruyorlar.
İlk bölüm biraz kısa oldu diğer bölümler daha uzun olacak
Yorumlarınızı bekliyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİZOFREN
TerrorÇocukluğumdan beri kimsenin göremediği sağdece benim gördüğüm varlıklar var bunlar benim kardeşlerim ama kimseye inandıramıyorum ailem benim deli olduğumu düşünüyordu beni piskoloklara götürdüler ama ben yine kimseye bişey ispatlayamıyorum.
