'Impossible'
ประโยคนี้เป็นแค่ประโยคที่ธรรมดาดูไม่มีอะไรพิเศษ แต่สำหรับใครบางคน ประโยคนี้คงเป็นประโยคที่สะท้อนเรื่องราวของใครซักคนได้ดีที่สุด
(คาลัมบรรยาย)
'คาลัม ฮู๊ด' คือชื่อของผมเองครับ ผมเป็นนักเรียนเกรดสิบสอง(ม.หก)ที่สมควรจะตั้งหน้าตั้งตาเรื่องเข้ามหาลัย แต่ผมกลับเอาแต่ขี้เกียจซะอย่างนั้น ความจริงผมก็เครียดนะครับ แต่ผมกลับไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจเรื่องพวกนั้นเอาซะเลย ลองเดาไหมครับว่าศัตรูของผมคืออะไร?
"คาลัมม! ตื่นได้แล้ว"ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ รูมเมทของผมดันมาปลุกซะนี่ ผมขอเฉลยซะตรงนี้เลยนะครับศัตรูของผมคือความขี้เกียจ ขี้เกียจตั้งแต่ลุกขึ้นจากเตียงยันนอนลงเตียงเลยครับคิดดู
"อืมมมมม"ผมครวญครางเพราะไม่อยากลุกจากที่นอน
"เจ็ดโมงกว่าแล้ว นายพาฉันสายอีกแล้วว่ะเพื่อน"แอชตัน เออร์วิน เพื่อนสนิทของผมที่ดำรงตำแหน่งรูมเมทควบคู่ไปด้วยพูดอย่างเสียอารมณ์ในขณะที่ผมกำลังงัวเงียไปอาบน้ำแต่งตัว
"ให้ตายสิคาลัม หัดตื่นให้มันเช้าๆกว่านี้หน่อยได้ไหม "เขาบ่นเบาๆพลางล้มตัวนอนที่เตียงของผม
"ก็คนมันง่วงนี่นา รู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นยังไง"ผมคุยกับเขาไปพลางอาบน้ำแต่งตัวภายในไม่กี่นาที ซึ่งสิ่งพวกนี้เป็นหนึ่งในชีวิตประจำวันของพกเราซะแล้ว เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็จัดการขนมปังปิ้งกับไข่ดาวที่เขาทำไว้ให้ผม ให้ตายสิ ทำไมเขาเป็นคนดีขนาดนี้นะ ผมคิดแบบนั้นในใจพลางรีบวิ่งไปที่โรงเรียนที่ไม่ห่างจากหอพักนี้เท่าไรนัก
เมื่อผมกับแอชตันมาถึงที่โรงเรียน โรงเรียนของพวกเราเป็นแค่ไฮสคูล์ธรรมดาที่ไม่ไกลจากหอของพวกเราเท่าไรนัก เพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจนักที่ผมตื่นสายได้ทุกวี่ทุกวัน แถมพารูมเมทสายไปด้วยอีก วันนี้ถือว่าผมมาเร็วกว่าทุกวันนะครับเพราะตอนนี้ยังไม่ทันสายเลย แต่อีกห้านาทีผมจะโดนอาจารย์ตีก้นเอาแล้วล่ะครับ โชคดีที่คาบแรกของพวกเราเป็นคาบเดียวกันเลยมาด้วยกันซะเลย โอเค เรามาทันครับท่านผู้ชม อีกแค่สองนาทีเท่านั้น ถือว่าเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเลยทีเดียวเชียว
YOU ARE READING
[5SOS]Impossible ; Cashton
Short Storyเพราะในความเป็นจริง เรื่องของพวกเรามันเป็นไปไม่ได้..