Elena

Hoofdstuk 1: beginnen bij het begin

Ik zit te wachten in de luchthaven. 'Zou Emily toch afscheid komen nemen?' denk ik in mezelf. De hele tijd kijk ik naar de inkom. Ik mag niet hopen. 'Pfff' zucht ik. "Hej meid" mama kijkt me aan "Ben je er klaar voor, nieuwe start in America?" ze lacht naar me. Ik lach maar terug, eigenlijk heeft ze wel gelijk. Ik ga naar het laatste jaar, misschien leer ik daar wel een goede vriendin kennen. "Ja hoor mama, ik ben wel benieuwd naar de school" ik glimlach. Gisteren heb ik een op hun site gekeken, het zag er wel tof uit, net als in de films.

"Gate 15 boarden over 5 minuten dit is de vlucht naar LAX " hoor ik een stem omroepen door de intercom

"Dat zijn wij" zegt men vader, men moeder springt recht en begint meteen alle papieren in haar tas te zoeken. "Elena, komaan neem toch je spullen, sebiet zijn we te laat" zet mama. Ik lach in mezelf, stiekem is het wel grappig, een echte zakenvrouw die het hoofd altijd koel houdt zien stressen. Zelf neem in men spullen en trek het rolkoffertje van men handbagage verder. "wat ben ik blij dat we alle koffers al hebben ingecheckt" zucht mama als we bij de gate aankomen. Papa belt nog met iemand om de laatste dingen te regelen. Het is eigenlijk voor hem dat we verhuizen naar La, hij kreeg er een goede baan aangeboden. Mama is dan ook meteen  een job gaan zoeken en natuurlijk een school voor mij.

Over ons nieuwe huis heb ik mee mogen beslissen, ik vond het zo leuk. Vooral omdat ik iets samen met men mama kon doen, wat dus niet vaak voorvalt. We hebben een huis gevonden met zwembad, ik krijg een eigen badkamer bij men kamer. Ook mocht ik volledig nieuwe meubels kopen en men kamer zelf inrichten. Verhuizen naar een heel ander land heeft dan toch zijn voordelen.  1 van de eerst dingen die ik ga doen deze week is shoppen, mijn garderobe moet la-proef worden.

"Ga jij bij het raam zitten??" vraagt mama als we onze plaatsen op het vliegtuig vinden. Ik knik en ga zitten, neem men boek en zet men ipod op. Al snel val ik in slaap, da beste manier om de tijd te besteden bij zo'n lange vlucht.

"fasten your seatbelts please" hoor ik in de verte en schrik wakker "we gaan landen" zegt men moeder als ze merkt dat ik wakker schrik. Ze lacht en werkt verder op haar laptop tot de stewardes komt zeggen dat ze hem moet opbergen. 

"New life here i come" zeg ik tegen mezelf en het vliegtuig zet de landing in.

Lieve mensen,

dit is mijn eerst "boek"/ verhaal. Reageren mag altijd, je mag ook altijd ideetjes sturen ik beloof wel niet dat ik ze ga gebruiken maar ze zijn zeker welkom!!

xje L