Elena

Hoofdstuk 7: An amazing friend

Ik hoor gerommel naast mij en een stem "Her head sufferd a great deal, but she should wake up any minute now." Ik hoor voetstappen weggaan. Als ik mijn ogen opendoe zie ik enkel felle lichten, dan komt er een vrouw dichterbij "Hi sweetheart, welcome back." Verward frons ik even naar haar. "You know a ball hit your head?" Ik knik even. "So uhm you have a concussion but you're free to go home now if you rest there." ze glimlacht "Do you need to call your parents to come and pick you up?" "Uhm I think I'll call a friend, my parents are both working" Ik lach vriendelijk naar haar en wacht tot ze de kamer uit is om mijn gsm te nemen en naar Lisa te sturen.

*Hey, can you come to the hospital and pick me up? parents are working*

*I'll be there in 5min ;) *

Rustig test ik of ik kan zitten op het bed, jup. Ik ga zitten en wacht geduldig tot Lisa er is. "Here you are!! how are you!?" zegt ze als ze binnen komt gelopen en me een knuffel geeft. "I'm fine" ik glimlach even naar haar "My head just hurts, that's all" "Let's go to your place and I'll make sure you feel better in no time!" roept ze uit als ze me van mijn bed trekt. Auw, Lisa was luid en zat vol energie. Ik verkramp even van de pijn. "I'm sorry" zegt ze verontschuldigend. "Doesn't matter, let's go." en ik volg haar naar de auto.

Wanneer we bij haar auto aankomen valt mijn mond open. "Is there something wrong?" vraagt Lisa opeens heel onzeker. "No, not at all! Is this your car?!" Dan verschijnt er een grote lach op haar gezicht en streelt ze haar auto. "Yup, this is my baby" Ze doet hem van slot en stapt in, ik kijk nog even naar haar auto. Dan gaat er langs mijn kant een deur open. "Are you planning to stare at my car all day or are you gonna get in?" Ze glimlacht breed en doet teken om in te stappen, wat ik natuurlijk ook doe.

Eens ik veilig zit, geeft Lisa gas en volgen we de weg naar mijn huis. Ik open de voordeur en we ploffen in de zetel. "Do you want something to drink, maybe?" vraag ik aan Lisa. "Yes, but I know my way in a kitchen, I'll get something myself. You should rest like the doctor told you", ze glimlacht en staat op. Als ze naar de keuken loopt ga ik liggen in de zetel al gauw val ik zachtjes in slaap.

"No, I won't be home for dinner, I'm taking care of Elena, her parents just texted that they won't be home until tomorrow" hoor ik Lisa's stem op de achtergrond. Ik open mijn ogen en kijk rond, de tv staat zachtjes te spelen en ik zie Lisa ijsberen door de keukendeur. "No, Austin. You can't come over" ze zucht "No, not even to bring dinner, I'm perfectly capable to cook something myself" ze rolt nog even met haar ogen. "Yes I'll be home tomorrow" Ik ga stilletjes rechtzitten. "Austin, got to go she just woke up, bye." zegt ze op topsnelheid en ze stopt haar telefoon weg.

"Who were you calling?" Vraag ik nieuwsgierig, ze bijt even onzeker op haar lip "My brother" Ik zie een semi schuldig lachje op haar gezicht verschijnen. "Austin? Which Austin?" ik kijk haar verwilderd aan. "My last name is Andrews, so Austin Andrews..." ze dwaalt af en bijt weer op haar lip. "I'm so sorry for hiding this, I know you would have figured it out eventually, but... you know, I just really wanted to be friends with you". Ik zie paniek in haar ogen, dus ik sta op en geef haar een knuffel. "I'm so sorry" zegt ze van streek. "Hey, i don't care who your brother is" ik lach naar haar en hoop dat het bemoedigend overkomt "Yeah, but my twin can be so... UURHHG" gromt ze vol frustratie, ik giechel om haar en ze lacht met me mee.

Na een tijdje samen tv gekeken te hebben springt Lisa plots op. "I'm hungry" ze grijnst "Do you trust your kitchen with me?" Ik knik even en ze verdwijnt naar de keuken. Niet veel later hoor ik gerommel van pannen en potten, hieraan merk ik dat ze echt zelf iets gaat koken. Ik sta op, sla het deken om me heen en wandel naar de keuken. "Hey what are you making?" "I'm making pasta" ze lacht en snijdt nog wat groenten. Wanneer alle potten op het vuur staan beginnen de geuren te mixen, geloof me het ruikt hemels. Lisa weigert me iets te laten doen en dresseert even later de borden.

"OH MY GOD, this is so good!!" kreun ik half na een aantal beten van de pasta. "Will you pretty please cook for me every day?" lach ik. Ze lacht mee en we eten in een aangename stilte verder. Als alles op is mag ik na lang zeuren mee opruimen. De rest van onze avond brengen we door op mijn kamer met wat chips en een film. Maar, met dank aan de hersenschudding, (merk het sarcasme op) val ik snel in slaap.

Ik droom heel vreemd die nacht en word vaak wakker. Ik kan niet rustig worden en het is alsof er binnenkort iets heel belangrijks gaat gebeuren. Als ik om 3 uur 's nachts nogmaals wakker schrik, ga ik naar beneden om wat water te drinken. Ik dwaal doelloos wat rond in het huis. Waarom zou Lisa zelfs denken dat ik haar in de steek zou laten, gewoon omdat ze de tweelingzus is van Austin? Mijn dwalen eindigt terug in de keuken, waar mijn oog op nog wat van die overheerlijke pasta valt. Ik warm het even op en geniet in stilte van mijn hemelse nachtelijke maaltijd.

Wanneer ik op de klok zie dat het bijna vijf uur is, kruip terug in bed en val ik -gelukkig- meteen in slaap. De volgende ochtend word ik begroet door de geur van pannenkoeken. "Zalig" zeg ik tegen mezelf. Als ik beneden aankom en naar die zalige geur vraag, glimlacht Lisa verontschuldigend. "Well, I'm not really good at this, Austin normally makes them so..." ze haalt haar schouders op. We gaan beiden zitten en eten haar pannenkoeken. "Hmm they are good, don't you dare doubt your cooking ever again!" Lach ik, dan gaat haar gsm. "Sorry, it's Austin, I should go before he comes here" met deze woorden pakt ze haastig haar spullen en vertrekt.

Ik ruim het laatste in de keuken op en ga in de zetel zitten. Dan trilt mijn gsm. Onbekend nummer.

*Hey, i'm sorry about what happend. Hope you're alright.*

Dit is vreemd, wie kan dat nu zijn? Ik stuur terug: *I'm fine, but who are you?*

In seconden krijg ik een antwoord: *You'll know in time ;)*