How It's Like To be the Devil

Chapter 3: Broken Pieces

 "Ces!"

"Ces!"

Memories stop popping on my head when I hear someone saying my name. I look again on the mirror, dammit I cried again! I hate it when I cry every time those memories came crossing on my mind! I fix myself before going out.

"Ces! Are you ok?" –Andy

I just look at her and fake a smile.

"Here, I brought you dress. Magpalit kana kanina ka pa hinahanap ni Miss Claire alam mo naman yun walang awa!"

"Thank you Andy. Bakit daw nya ako hinahanap?"

"I don't know, basta sabi nya may important meeting daw kayo na pupuntahan. You need to be there before 12 kasi lunch meeting ata yun."

"Ganun ba, osige magpapalit muna ako. Thankyou ulit dito."

"Anu ka ba ok lang. Sobra naman kasi yung ginawa ni Miss Claire sayo!"

"It's ok. Balik ka na dun baka hanapin ka pa madamay ka pa sa galit nya."

"Oo nga pala, sige una na ko ha. Mamaya na tayo mag-usap! Magpalit kana agad dahil hinahanap ka na ni Miss Claire. Una na ko!"

Napabuntong hininga nalang ako at bumalik sa loob ng C.R para magpalit ng damit. Buti nalang kahit papano may tumutulong pa din sakin ditto sa opisina kung hindi baka maghapon akong nakababad sa kape. Haaaay! Anu nanaman kayang importanteng meeting yung sinasabi ni Andy. Kinakabahan ako, parang ayaw kong pumunta pero wala naman akong magagawa.

--

Pagkatapos kong magpalit ng damit, agad akong nagpunta sa table ko. Inayos ko yung mga gamit na nandon. Kinuha ko yung bag ko at saka isang notebook para sa meeting, baka kailangan nyang mag take notes ako para sa kanya. Naglakad na ako papasok sa office ni Claire. Isang malalim na hinga ang pinakawalan ko bago ako kumatok.

"Come in!"

Pumasok lang ako at tumayo sa harap nya.

"Buti naman nakapagpalit kana para naman hindi ka nakakahiya sa pupuntahan natin!"

"Where are we going?"

"Meeting! ...With a very important person dear!"

"Oh." Matamlay kong sagot. Pero kinakabahan ako, parang may mangyayari na hindi maganda.

"Don't worry Ces, mag-eenjoy ka sa meeting na to! Trust me!" bahagya pa syang ngumiti na parang nag-aasar.

Riiiiiiiiiiiiiiiiing. Riiiiiiiiiing.

"Hellow.............. Ok............ Were on our way! " aniya sa kausap

"Let's go! Naka set na daw sila tayo nalang ang hinihintay!"

TAYO? Anong klase bang meeting to!? Kinakabahan talaga ako. Bakit parang excited sya na pumunta. Bakit kaylangang kasama pa ako? Haaaaay! Di ko na lang pinansin sumunod nalang ako sa kanya.

--

After 30 min. nakarating din kami sa isang expensive restaurant. Agad kaming pinagbuksan ng guard at dumeretso sa pinareserve nilang upunan. Nasa isang long table iyon at ang nakakagulat, nandon din ang Mommy ni Claire. Ano naman ginagawa ditoni Tita Marla!? Kelan pa sya bumalik dito sa Pilipinas? Kumukulo ang dugo ko! Ayoko silang Makita! May mali talaga. Lumapit nalang ako papunta sa kinaroroonan nila.

"Mom!" Bati ni Claire saka bumeso kay tita Marla.

"Hi dear! Sit down!"

Pinakilala ni Tita Marla Si Clare sa mga kasama nito. Nakatayo lang ako sa likod nila na para bang hindi nila ako nakikita. Naiilang ako dahil mga kilalang tao ang nakaupo sa lamesa. Mga dating business partners at investors ni Dad sa kumpanya naming. Maya-maya pa ay tumingin sa akin si Claire at sinundan naman ni Tita Marla..

"Ohhh. Sorry I didn't notice, nadiyan ka pala Ces!" Si Tita Marla sabay tingin sa akin na para bang katawa tawa ako.

Yumuko nalang ako ng bahagya bilang pagsagot.

"Come sit here."

Kahit nag-aalangan akong umupo, sumunod na ako. Wala naman akong magagawa kesa tumayo ako sa likod nila ng matagal. After a few minutes, dumating na yung mga pagkain. Nasimula ng kumain ang lahat.

"So Marla, what is this meeting all about?"

"It's a surprise Mr. Yap."

"Ohhh there he is!"

Nagtinginan lahat sa paparating. Dahan-dahan din akong lumingon sa paparating ng

"Hi Honey! What took you so long!" Agad na tanong ni Claire saka niya hinalikan.

Napako lang ang tingin ko sa kanilang dalawa. Anong gingawa nya dito? Anong ibig sabihin nito.?

"Everyone this is Marcus Javier! My fiancé."

I feel something hard on my chest after Claire said those words. I can feel my heavy breath and cold sweat all over my body.

"Take a sit Honey!" Ani Claire sa kasama ng nakangisi sa akin.

Pinaupu nya sa tapat ko si Marcus. Nagiwas ako ng tingin sa kanya. Alam kong sinasadya ni Claire ang lahat ng ito. Pero hindi dapat ako magpaapekto. Itinuon ko nalang ang isip ko sa pagkain.

"Marcus is the son of Manuel Javier, one of the well-known Hoteliers here in the country and in Abroad!" Pagmamalaki ni Tita Marla

"Of course we know Manuel! He's good in business!" sagot ng isa.

"Magkasabay kaming umuwi dito ni Marcus last night, miss na daw kasi nya si Claire!"

"How sweet Honey!" Sabay halik ni Claire kay Marcus

"We all know na mejo nahirapan ang kumpanya this past years at nagkaroon ng malaking pagbabago dahil sa pagkawala ng asawa ko..."

Napatingin ako sa kanya. How dare you! Anong karapatan mong sabihin ang mga yan! Nararamdaman kong namumuo na naman ang galit sa isipan ko.

"...well, good thing nakaisip na kami ng paraan kung papano makakabawi sa mga ito. We are planning to merge our company with the Javier's!" Dagdag pa niya.

"What about the farm? What are you planning to do with the farm?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na magsalita. Mabilis na pumasok sa utal ko yung farm. Kung mahalaga kila Dad at Mom ang kumpanya, mas mahalaga sa kanila ang farm kaya labis ang pag-aalala ko dito.

"Oww, we are planning to sell it!" –Mabilis na sagot ni Tita Marla

"What??! No you can't do that!"

"I can!" Mariin nyang sagot.

Hindi na ako sumagot pa. Ayokong magkagulo kami dito sa harap ng maraming tao. Hindi ako makapaniwala sa sinabi nya! Kinuha na nila lahat pati ba naman yung farm! Papano na yung mga tauhan naming don. Papano na yung mga pinundar nila Dad. At higit sa lahat, papano na yung mga memories namin ni Mommy don. No they can't take away the farm. Not this time! Hindi pa man ako namumunawan ng biglang nagsalita muli si tita Marla.

"And the big announcement is Claire and Marcus are getting married!" Si Tita Marla na sobrang excited pa

Natulala ako sa sinabi ni Tita Marla. Agad akong napatingin kay Marcus na nasa harapan ko. 

Tinitigan ko sya sa mata ng may galit at pagtatanong. 

Bakit Marcus!? Bakit kailangan mo akong saktan ng sobra sobra? Is this the reason why you left me when I needed you the most?

I can feel the pain inside me. But Before I burst out, I stand and walk out. I never bother saying goodbye to those demons! I was embarrassed. I was hurt. Once again I was shuttered into broken pieces.