Kaç kere nefes alışlarınız hıçkırıklariniza boğuldu. Kaç kere kendi göz yaslarinizi silmek zorunda kaldınız. Kaç kere umutsuzluğa düştünüz. Kaç kere kendi acinizin içinde boguldunuz. Kaç kere arkaniza bakmadan kaçmak istediniz. Ben istedim. Ben bugün bunların hepsini yaşadım. Ben bugun tüm umutlarimi, sevdiğim adamı , arkadaşımı, kardesimi yitirdim. Ben bugun kendimi yitirdim. Sevdiğim adamın kokusunu, gülüşünü yitirdim. Ben zaten pek kaybedenlerdenim. Kaybedip her gün kaybettiklerine bakan, her gün aci çeken, her gün canı yanan biriyim. Hergün kalbi daglanan, parçalanan, umuranmayan bir kız çocuğuyum. Ben yaşamaktan bezmiş biriyim. Ama her şeye rağmen sahte gülüşlerinin arkasına saklanan biriyim. Ben dışardan mutlu içerden paramparça darmadağın biriyim. Umutsuzluğu arkadaş etmiş biriyim. Ancak gözlerimin içine derinliklerine bak biri anlıyor acimi. Onuda zaten çok az kişi görüyor. Görenlerin çoğuda umursamiyor. Ne kadar da garip demi aslında içinde fırtına kopuyorda bir kişi gelip yaşıyor musun diye sormuyor? Aslında her gün bir enkazin altından cikiyorsunda kimse iyimisin demiyor? Peki sen iyi misin ????
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uçurumun Kenarı
Non-FictionBen yaşamaktan soğmuş biriyim. Hayatta istediği hiç bir şey olmayan biriyim. Ben yalnızlığını mutsuzlukla arkadaş etmiş, hüzünlerini kahkahasiyla gizlemiş biriyim. İşte karşınızda gerçek ben. Gün gün okuyacaksınız beni. Gün gün tanıyacaksınız. Ben b...
