Love Lessons H.S.

Part 82

Destiny Point Of View ★

Na een gezellig dagje in het pretpark, zetten we iedereen thuis af. Niall en Liam zijn al veilig thuis, we zijn alleen nog op weg naar mij om Louis af te zetten en daarna daar te slapen.

"Het was gezellig," zeg ik en ik leun met mijn hoofd tegen Harry's schouder. Hij knikt en klopt even op mijn knie. Als we thuis aankomen, maken we allemaal onze deur open, behalve Harry. "Kom babe," zeg ik en ik kijk naar hem.

"Ow, blijven we hier slapen?" vraagt hij en ik knik fronsend.

"Dat was toch het plan? Ik heb niet voor niks mn spullen ingepakt." Hij pakt mijn hand en drukt er een kus tegen.

"Ow, sorry. Dan denk ik dat we niet goed gecommuniceerd hebben." Ik zucht even.

"Maar je zei toen we bij jou waren: 'we slapen morgen niet hier'." Hij knikt even en ik kijk naar Louis, die vraagt om een knuffel.

"Doen we ook niet, maar we slapen ook niet hier." Ik zucht even. Die jongen is zo onduidelijk.

"Okay dan.." mompel ik, voordat ik Louis een knuffel geef en weer bij Harry in de auto stap. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en rijdt dan weer weg. Ik kijk steeds goed om me heen, zodat ik weet waar we naartoe gaan. Maar na een paar minuutjes herken ik het niet meer.

Harry stopt de auto en stapt uit. "Harry," zeg ik verbaast en ook wel een beetje bitchie. Ik heb gewoon geen idee wat er allemaal gaande is en hij wil het me ook niet vertellen. "Wat gaan we doen?"

Hij loopt naar mijn kant van de auto en opent de deur. "Kom, pak mn hand," zegt hij als hij die uitsteekt. Ik blijf eigenwijs zitten. "Destiny.."

"Ik wil weten wat er gebeurd." Ik kijk op naar hem en hij zakt zuchtend naast me neer.

"Het liefst hou ik het zo lang mogelijk geheim, snap je?"

"Harry, wat doen we hier." Hij zucht weer en legt zijn hoofd tegen mijn bovenbeen.

"Kun je alsjeblieft niet zo koppig doen en met me meelopen?" Ik kijk naar hem en dan voor me uit. Deze dag was fantastisch en eigenlijk wil ik hem nu niet meer verpesten.

"Okay," mompel ik dan. Het moet wel heel erg speciaal zijn als hij me niet vertelt wat er is. Hij pakt mijn hand en mijn tas dan van de achterbank. We lopen richting een huis, een normale 2 onder 1 kap woning. Harry rommelt in zijn zak en pakt er dan zijn sleutelbos uit.

"Okay.." zucht hij nadenkend. "Babygirl, ik irriteerde me aan het telkens heen en weer reizen tussen 2 gezinnen. Bij mij thuis was het rustig, maar soms zelfs was dat irritant, omdat ik je dan voor mezelf wilde hebben en een privéplek wilde. Bij jou thuis was dat er al helemaal niet. Dit huis is nu voor ons."

Ik voel mijn emoties gieren door mijn lichaam en leun tegen Harry's borst aan met mijn hoofd. "Ik wilde dit zo graag.." mompel ik dan, mijn armen stevig om zijn lichaam. "Maar... Ik heb niks meebetaalt."

Ik kijk op naar hem en hij wrijft over mijn neus. "Nee, dat klopt. Maar dat hoeft ook niet. Mijn moeder heeft dit betaalt, alleen moet ik de rest van de kosten die er nu nog bij komt zelf betalen."

"Dan betaal ik dat mee." Ik ga op mijn tenen staan en druk mijn lippen even tegen die van hem.

"Het komt allemaal wel goed, baby. Laten we nu eerst naar binnen gaan." Ik knik en hij opent de deur, waarna ik nerveus zijn hand vast pak. In het huis hangt een sterke geurkaarsen geur en als ik verder loop naar de woonkamer, kom ik erachter dat mijn vermoeden klopt.

De lichten zijn gedimd, waardoor eigenlijk het enige licht van de kaarsen komt. Het is heel erg romantisch.

In de hoek van de kamer staat een hoekbank, met daar tegenover een tv. Rechts staat een lange tafel, waaraan nog een ingang zit. Maar daar kan ik nog niet kijken, omdat Harry me tegenhoudt en mijn jas van me overpakt. Ik wacht op hem en pak zijn hand dan vast.