İlk Görüşte Aşk (duzenleniyor)

1.Bölüm

Adım Simay. Moda tasarım okuyorum ve son sınıf öğrencisiyim. Yaşadığım şehirden okumak için ayrılmış ve bu koca şehirde kaybolmuştum. Normal bir öğrenciyim.Hem çalışıp hem okuyan,tuhaf arkadaşlarla öğrenci evinde kalan ve bu hayattan kurtulmaya çalışan biriyim.Okulun bitmesini dört gözle bekliyordum. Az kalmıştı herşeyden kurtulmama.Çok az kalmıştı.

Çalar saatimin o iğrenç sesiyle yine uyanmıştım.Biraz daha uyusam keşke diye geçirdim içimden.Kapının gıcırdamasıyla yerimden sıçradım.

"Ne oluyo kızım?"
"Dünkü korku filmin etkisinde misin hala?" dedi Buse alaycı gülümsemesiyle.Bilerek yapmıştı yine.
"Evet" dedim,yorganı kafamın üstüne kadar çekerek.
"Korktuğumu bildiğin halde açma şu kapıyı öyle"
"Geç kalacağız. Zaten part time iş bulmak çok zor biliyorsun."
"Biliyorum ama beş dakika daha uyuyayım açamıyorum gözlerimi."
Dün geç uyumamıştım ve yorgunluk tan gözlerimi dahi açamıyodum.
"Bu ne yaa" dedim bağırarak.
İçeriden gelen ses bütün uykumu kaçırmıştı. Hazırlanıp çantamı alarak merdivenlerden inip salona doğru yürüdüm. Tuhaf arkadaşlarım yine çalışıyolardı.

"Ben gidiyorum geç kaldım" dedim bağırırak.Tabi yine duymamışlardı beni.Saatime bakarak kapıya doğru yöneldim.

Beni yine takmamışlardı.Montumu giyerek karlı yollardan iş yerime doğru yürümeye başladım.

İş yerine geldiğimde elbiselerimi giyinmek için kabine doğru yürüdüm. Buseyi gördüğüm gibi,
"Yavru ben geldim kel patronun nerede?"
"Yine sinirli. Bunları cadıya verecekmişsin" deyip işine geri döndü.
-Ama açım aç. Daha kahvaltı bile yapmadım ki !-
Elbiselerimi giymeden elimdeki ağır kutularla Nermin Abla'nın iş yerine doğru koşarak gitmeye başladım. Acele etmezsem kahvaltıya yetişemeyecektim. Yürüyen merdivenlerle yukarı doğru giderken saatime baktığımda geç kaldığımı fark ettim. Yürüyerek yetişmeye çalışacaktım ki her zamanki gibi işler yine ters gitti.

Utku'nun Ağzından
Sabah telefonun sesiyle uyandım.
"Efendim"
"......"
"Tamam gidiyorum."
Bıkkınlıkla "Tamam" diyip kapattım.
Arayan her zamanki gibi babamdı. Uyumama bile izin vermeyen babam! Yatağımdan kalkıp duşa girdikten sonra üstüme bir şeyler geçirip aşağı indim.Kahvaltı edilmiş ve evde kimsecikler kalmamıştı.
Dışarı çıkıp arabama binecekken babamın gönderdiği adamların beni beklediğini gördüm. Beni kontrol etmesine artık dayanamıyordum. Yakında bir eş adayı da bulup, evlen dese şaşırmazdım. Beni diğer adamlarla bekleyen Selim, bana doğru gelirken önünü ilikleyip elindeki kağıda bakarak
" Ömer bey alışveriş merkezine gitmenizi ve misafirlerinizi orada ağırlamanızı istedi.
Daha sonra alışveriş hakkında yeni sezon ürünleri hakkında bilgi vermenizi ve yeni markamızı tanıttıktan sonra küçük hediyeler alındıktan sonra holdinge geçip anlaşmanın yapılmasını istedi. Akşam için yeni mağazaların kontrollerini yapılmasını istiyor daha son- "

"Bu kadar yeter!"
Babam her zamanki gibi boş zaman bırakmamıştı.
"Efendim geç kalıyoruz" diyen Selim'e bakıp başımla onayladım.
"Tamam gidelim."

Geç kalmıştık! Yürüyen merdivenle yukarı çıkarken telefonumun çalmasıyla sinirlenmiştim. Arayan annemdi,
"Efendim"
"........."
"Geç kaldım biraz evet"
"........"
"Gidiyorum"
"......."
"Beni bu kadar boğmayın trafik vardı. Biliyorsun her dakika adamlarla konuştuğunun farkındayım."
"......"
"Tamam görüşürüz"
Telefonu kapatmıştım. Derin bir nefes aldım. Biraz rahatlatmaya çalışırken telefonun yeniden çalması ve arayan kişinin babam olması beş dakikalık rahatlama süremi yarıda bırakmıştı.
"Geç kaldım biliyorum izin verirseniz daha da geç kalmayayım ama değil mi?" deyip kapatım. Telefonu Selime atacakken arkama ani dönüşümle arkamda olduğunu fark etmediğim kutulara çarpmam bir oldu. Yere düşecek olan kızı aniden belinden kavrayıp kendime doğru çekmiştim.