Ayrıldıklarında ikiside şoka uğramışlardı.Luke sırıtıyordu,Michael ise şoktan ağzı bir karış karşısındaki sırıtan çocuğa bakıyordu.Daha demin ne olmuştu öyle?Sonunda sarışın etraflarında onlara çarparak geçen insanları umursamadan konuşmaya başladı;
"Sonunda seni buldum,tanrım inanamıyorum sen o'sun değil mi,bana gülümseyen çocuk,ah tabiki sensin bu gözleri asla unutamam."
Michael anlamamış bir biçimde karşısındakine baktı.Gerçekten onu mu aramıştı?
"Uh ben Michael ve sanırım bahsettiğin çocuk benim ve hey cidden beni mi aradın?"
"Evet lanet olsun,o günden sonra her gün seni düşündüm."
Luke heyecandan neler dediğinin farkında değildi,sahi herhalde sonradan bunları söylediği için utanacaktı.
Ve Michael'a gelirsek hala şok olmuş bir biçimde karşısında yakından çok daha mükemmel olan heyecanlı mavi gözleri seyrediyordu.
"Ah sarışın sanırım bir yerlere gidip otursak iyi olur."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOST SMILE//MUKE
FanficO tanımadığı kişilere gülümsemeyi severdi, Çünkü bir daha onlarla karşılaşmayacağını bilirdi.
