En kötüsü de İmkansıza aşık olmak.Acıdan kendini hissetmemek. Sonraki gün yine neşeli bir "Günaydın" Sesim titrer belki sonlara doğru ama hissedemezler. Hissederlerse işlerine gelmez. Iki kelime zorlarina gider. "Iyi misin?"
Zorlarina gider çünkü cevabın Hayır olduğunu bilirler.Gerci onlar da haksız sayılmaz. Bilemezler çünkü bu yaz ilacını, hayatımı, Burak ımı kaybettiğimi. Bilemezler. Trafik kazasında öldü. Çocukluk aşkım. 16 yılım. Çok özledim. Asosyal olmayı tercih ettim bende. Yalancı arkadaşların gazabına ugramamak için. Belki de başka biriyle mutlu olabilirim diye düşündükçe İç sesin yürek burkan " sanmıyorum" demesiyle yıkılan umutları seyretmek için. Ama en azından yüzüne "canım " diyen orospular yok etrafta. Acımı da çekerim. Ölürüm de onsuzluktan. Umut ben. Umutları yıkılan Umut. Hayata dair umudu olmayan Umut. Kim demiş erkek ismi diye. Neyse önemli değil. Üniversiteye başlayalı bir ay oldu. bu kadar yalnız olmak. Kulağa komik geliyor değil mi?
***
Yine sıradan bir okul günü. Otobüs durağında ben. Burnu donan çünkü atkisini takmayi unutmuş bir ben. Cebimden telefonum titredi. Yabancı bir numaradan mesaj gelmişti.
"Beni ozledin mi? "
"Sen kimsin?"
Cevap yok.
"Kimsin dedim "
Cevap yok. Tam numarayı arayacağım sıra mesaj geldi.
" Panzehirin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Panzehir
Chick-LitYine iyi değilim. Tek ilacım yok artık yanımda. Kullanmayı bıraktığım için de tek ilacımı yan etkilerini göstermeye başlıyor. İyi değilim. İlaç gidince de hastalık zehir gibi yayılmaya başladı vücuduma. Ama bu hastalık beyine vurunca öldürmüyor. Kal...
