Όλα άρχισαν στο μάθημα Ελληνικών(in greek)

Chapter 1

Ξύπνα Allison!" ακούω την μαμά μου από την κουζίνα. Πρώτη μέρα στο σχολείο. Πέρασε απίστευτα γρήγορα το καλοκαίρι.

"Allison Katherine Ford αν δεν ξυπνήσεις θα έρθω να σε σύρω έξω από το κρεβάτι αυτοπροσώπως!" Ξαναλέει αφού είναι σίγουρη πως δεν σηκώθηκα την πρώτη φορά.

Σηκώνομαι με δυσκολία από το κρεβάτι και πάω προς το μπάνιο.

Κοιτάζω την αντανάκλαση μου καθώς περιμένω να ζεσταθεί το νερό για να λουστώ. Τα καστανά μου μαλλιά έχουν πάρει ένα γλυκό μελί χρώμα από τον δυνατό ήλιο του καλοκαιριού. Παρόλο που είναι ίσια σήμερα φένονται λες και μια φωλιά πουλιών αποφάσισε να μεταναστεύσει στο κεφάλι μου... Το σταρένιο μου δέρμα έχει πάρει μια ακόμα πιο βαθιά χρυσή απόχρωση από τις ατελείωτες ώρες ηλιοθεραπείας.

Τελειώνω με το μπάνιο και μπαίνω και πάλι στο δωμάτιό μου. Οι κατάλευκοι τοίχοι με κοιτούν με παράπονο. Όλο το καλοκαίρι έλεγα πως θα τους διακοσμούσα αλλά πάντα έβρισκα μια δικαιολογία για να μην το κάνω. Ντύνομαι απλά με ένα φούτερ και το αγαπημένο μου τζιν.

Δέκα λεπτά αργότερα βρίσκομαι στον δρόμο προς το σχολείο μου αφού άκουσα τα παράπονα της μαμάς μου για να πάρω πρωινό και έδωσα ένα φιλί στην μικρή μου αδελφή.

Κοιτάζω τον ουρανό. Είναι μια υπέροχη μέρα στην Καλιφόρνια.

Μπαίνω στο σχολείο και κατευθύνομαι προς το ντουλαπάκι μου όπου με περιμένει η Anne. Η καλύτερη μου φίλη με αγκαλιάζει και φωνάζει σαν τρελή από χαρά! Έχω να την δω από τότε που άρχισε το καλοκαίρι καθώς έφυγε για να επισκεφθεί την οικογένεια της στην Γαλλία. Γνωριζόμαστε από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά και παρόλο που η σχέση μας είχε κάποια σκαμπανεβάσματα είναι η κολλητή μου και την αγαπάω πάρα πολύ.

Μετά από κάποια δευτερόλεπτα με αφήνει από την αγκαλιά της και βλέπω το τεράστιο της χαμόγελο. Η Anne έχει πολύ χλωμό δέρμα -ακριβώς το αντιθετο από το δικό μου- και σκούρα μαύρα μαλλιά. Τα μάτια της είναι μπλέ, σχεδόν άσπρα πραγματικά, πάλι διαφορετικά από τα σκούρα χακί δικά μου.
"Μου έλειψες τόσο πολύ!" μου λέει με ενθουσιασμό.
"Το καλοκαίρι ήταν απαίσιο χωρίς εσένα! Ελπίζω τουλάχιστον να άξιζε."την πειράζω.
Μου χαρίζει μια δήθεν ενοχλημένη γκριμάτσα και αρχίζει να μου διηγείται τα πάντα για το ταξίδι της.

Η μέρα περνάει γρήγορα και περνάω ξανά από το ντουλαπάκι μου πριν να πάω στην καφετέρια για μεσημεριανό. Ενώ είμαι έτοιμη να φύγω έχω την αίσθηση πως κάποιος με κοιτάζει. Γυρίζω απότομα προς τα πίσω όμως δεν βλέπω κανένα. Εύχομαι από μέσα μου να μην με είδε κάποιος να κάνω κάτι τόσο περίεργο. Δεν θέλω να κερδίσω την ταμπέλα του φρικιού από την πρώτη μου μέρα. Κατάφερα να μην την φέρω μαζί μου από το Γυμνάσιο, και προσπαθώ να μην την ξανακερδίσω.

Στο Γυμνάσιο πέρασα μια περίοδο που νόμιζα πως θα τρελαινόμουν. Νόμιζα ότι άκουγα φρικιαστικούς ήχους και συνέχεια κοιτούσα τριγύρω μου σαν τρελή και πεταγόμουν από την θέση μου. Κάπως έτσι κέρδισα και την υπέροχη αυτή ταμπέλα του φρικιού από τον Liam Wood.

Διώχνω τις σκέψεις. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Πάνε χρόνια από τότε που με ενοχλούσε και το έχω ξεπεράσει. Δεν θα ξανασυμβεί.

Τώρα είναι αρχηγός της ομάδας ποδοσφαίρου του σχολείου μας και και είναι απόλυτος κόπανος. Τουλάχιστον αυτό δεν έχει αλλάξει από το Γυμνάσιο. Κατά κύριο λόγο με αγνοεί και είμαι εντάξει με αυτό. Είναι ξανθος και γαλανομάτης και παρόλο που δεν θέλω να το παραδεχτώ είναι κούκλος. Θα ήταν ευκολότερο να ξεπεράσω τα χρόνια που κολλούσε τσίχλες στο φρικιό του σχολείου, το εξευτέλιζε και έκανε ό,τι μπορούσε για να το ενοχλήσει αν ήταν ένας κοντός κυλιαριάς.

Σταματάω τον εαυτό μου από το να σκέφτεται όλα αυτά καθώς βλέπω την Anne να με περιμένει στο τραπέζι μας.

"Γεία σου ψιψίνα!" λέει παιχνιδιάρικα. Το ξέρει πως δεν μου αρέσουν οι γάτες αλλά πάντα με αποκαλεί έτσι και πραγματικά έχει σταματήσει να με ενοχλεί εδώ και πολύ καιρό.