SOĞUK DENGE

Clotilde

Arabadan indim. Havanın çok soğuk olduğunu biliyordum ama üşümüyordum. Ben hiç üşümemiştim...
Annemin mezarına geldiğimde istem dışı olarak ağlamaya başladım. Orada uyumuşum. Kendime geldiğimde hala yatar bir vaziyetteydim. Gece olmuştu. Tam olarak duyamıyordum,bir adam "ona zarar verme" demişti. Duyduğum tek şey buydu...

Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım. Babam beni izliyordu."Yine mezarlıkta uyurken bulundun,Lora"dedi. Başımı eğdim. "Uyumalıyım baba" dedim. Babam artık bunlara alışmıştı. Annem öleli dört yıl olmuştu. Dört yıldır tedavi görüyordum doktorlar halisülasyon görebileceğimi söylüyor. Örneğin mezarlıkta duyduğum ses gibi...

O gün okula gitmedim. Dinlenip kafamı topladım. Yarın okula gidecektim. Odada tektim. Düşünmekten başka yapacak birşey bulamadım. Gözlerimi kapadım ve düşünmeye başladım. Ben neden böyleyim? İnsanlar neden bana deliymişim gibi davranıyor? Neden sürekli farklı insanların sesini duyuyorum? Kendimi halisülasyon gördüğüme dair inandırmak istiyordum. Olmuyordu...

Hayatımı elinde tutan,bir kukla gibi hareket ettiren bir siyah var soğuk karanlık siyah... Her zaman beni takip eden,rüyalarımda,okulda ve annemin yanında... Heryerde siyah var... Sadece siyah... Onu hissedebiliyorum... Ürperdiğim oluyor bazen... Bazen de parmak uçlarıma kadar üşüyorum... Her zaman gelmiyor ama zor zamanlarımda beni kurtardığını biliyorum. Bu durum doktoruma göre halisülasyon olarak adlandırılıyor ama hafızamdaki boşluğu gördüğüm hiçbir tedavi dolduramadı...

Annemin ölümünden sonra hayatımda birçok şey değişti. O gece... Annemin öldüğü gece... Siyahla ilk tanışmamız o gece oldu. İlk o gece onu hissettim... Sonra farkettim ki sadece siyahı hissettiğimde üşüyormuşum... İlk defa o gece üşüdüm... Annem gözlerimin önünde ölüyordu... Üşümeye başladım... Saç diplerime kadar... Üşüyordum... Gözlerimden buz gibi soğuk gözyaşları akıyordu... Annemin sözü hala kulaklarımda çınlıyor "ona iyi bak Dan..." Sonra heryer siyah oldu... Soğuk, karanlık siyah... Dört yıldır böyle. Siyahın geldiğini üşüdüğümde anlıyordum. Bazen gelmesini o kadar çok istiyorum ki...

Kapının çalmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım. "Gir!". Babam kapıyı açtı ve içeri girdi. Yüzünde küçük bir tebessüm vardı. "Lora,sana küçük bir sürprizim var. En yakın arkadaşın Clotilde seni bu akşam düzenlediği partiye davet etti. Toparlanman için bu parti sana büyük bir şans verecektir. "Ahh evet ne büyük bir şans! Clotilde'yi çok seviyorum ama onunla gittiğimiz her partide hastanede sabahlamamızda ayrı bir şans! "Peki baba" babam aynı tebessümle kredi kartını masanın üzerine bıraktı ve gitti.

Yataktan kalktım. Duş aldım. Giyindikten sonra Clotildeye mesaj attım.

"Bebek,parti için bana yardımcı olman gerekecek. Seni evinden alırım,hazırlan."

" Lora! Partiye geleceğini tahmin etmiyordum. Beni şaşırtıyorsun meleğim bu kadar çabuk toparlanmana sevindim."

"Seni yalnız bırakacağımı mı düşündün aptal? Yarım saate ordayım."

Clotilde,her zaman yanımda oldu. Annemin ölümünden sonra kendime gelmemi Clotilde'ye borçluyum.

Arabayı çalıştırdım. Yaklaşık dört aydır araba kullanmamama rağmen gayet iyi sürüyordum. Clotilde'nin evinin önüne geldiğimde arabayı park ettim. Galiba Clotilde hazır değildi. Biraz bekledikten sonra Clotilde'nin yüzünde kocaman gülümsemesiyle bana doğru koştuğunu gördüm. Yüzündeki sevinci gördüğümde gözyaşlarımı tutamadım. Aylar sonra ilk defa birine bu kadar sıkı ve kalpten sarılmıştım.

"Clotilde,hiç değişmemişsin şımarık meleğim"

"Lora,seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun. Her gün iyileşmen için dua ettim ve şimdi yanımdasın."
Sarılmamızın ardından arabaya bindik ve alışveriş için nereye gideceğimizi kararlaştırıyorduk. Yaklaşık dört aydır görüşmediğimiz için konuşacak birsürü şey vardı.

"Eee Clotilde,anlat bakalım bensiz dört ayın nasıl geçti?"

"Biliyorsun Lora, sensiz hiçbirşey yapamadım. Düzenli olarak iki günde bir seni arıyordum. O klinikte neler yaşadın?"

"Klinik? Haa evet klinik işte Clotilde ne yapabilirim ki?"

Aslında klinikte olup olmadığımı bilmiyordum. Dört aydır ortalarda yoktum ama nerde olduğuma dair en ufak bir fikrim bile yok. Sadece arada gelen siyah ve soğuk hislerim aklımda. Fakat bunları Clotilde'ye anlatmayacağım. Benim için endişelenmesini istemiyorum. Eğer dört aydır klinikteysem babam neden bu durumdan hiç bahsetmiyor? Herneyse keyfimi kaçırmamın ne yeri ne de zamanı. Aylar sonra alışveriş ve parti!!!